Missing the past💫

უსახელო

გათენდა ისევ ისეთი უხალისო დღე, კესო ახლახანს მოვიდა სახლში თესთან ერთად.

ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა დავხედე და ელი მირეკავდა რა უნდა ახლა?

-ნესა საყვარელო ხო არ გაგაღვიძე?
-ისედავ ვაპირებდი გაღვიძებას, სამსახურში ვარ წამოსასვლელი ხომ გახსოვს დღეს კაბები მოაქვთ-ვამბობ და თან საწოლიდან ვდგები
-ხო ზუსტად მაგიტო გირეკავ დღეს მე ვერ შევძლებ მოსვლას შეგიძლია ვიდეო ზარით მაჩვენპ კაბები? ან რო გადავიტანოთ არ შეიძლება?
-არა ისედაც ძლივს ვითხოვე ერთი საათით.
-ძალიან ცუდად ვარ და ვერ ვდგები საწოლიდან ვიდეო ქოლით მაჩვენე რაა-მეუბნება საწყალი სახით და მეც ვთანხმდები.

გარეთ გავედი თე და კესო სამზარეულობში რაღაცას აკეთებდნენ ნუუ უფრო თამაშობდნენ.

-ოჰ ბატონო თეჰიონ-შევდივარ სამზარეულოში ოვაციებით
-ოოო ჩემი დამხმარე ჩემი იმედი და ჩემი საყვარელი ცოლის და-მოდის ხელგაშლილი და მეხვევა
-ნუ აზვიადებ შენი წყალობით უქმე დღე მქონდა და დავისვენე.
-ჩემი პრი ბედნიერება-კესო გაბრწყენილი თვებით გვიყურებდა
-ხოდა სანამ ეს ბედნიერება-სახეზე ვითითებ-უბედურებად გადაიქცა ჯობია მორჩე მაგ რაღაცის ჯეთებას ძალიან მშია.

სამსახურში მივედი კაბები ჯიმინის კაბინეტში იყო. რატო? ძალით მიკეთებთ ხალხო?
შევედი კაბებთან და ელს დავურეკე.

-ელ კაბებთან ვარ,-ვეუბნები და დაკიდულ კაბებს ვაჩვენებ.
-მოიცა მოიცა ნესა შეგიძლია ეგ ჩაიცვა და მაჩვენო? მაინტერესებს ტანზე როგორია-მეუბნება და იღიმის
-ხო მაგრამ  ჩემი ტანი და შენი ტანი სხვადასხვაა.
-გთხოოვ
-კარგი ჩავიცვამ და დაგირეკავ.

გამოვრთე და კაბა ჩავიცვი,სარკეში ჩავიხედე და მოგენობებმა მომაწვა და თან ჯიმინი ანგრევს კარს და შემოდის

-ამმმ გიხდება-ამბობს ჯიმინი ცოტახანი პაუზის შემდეგ
-და?-ვეკითხები აგდებით
-უბრალოდ ვთქვი ელი მეგონე და მაგიტომ შემოვედი.
-კარგი რა მნიშვნელობა აქ გადი-ვამბობ და ვტრიალდები
-კარგი.....-ოთახიდან გადის მე ცრემლები წამომივიდა და ტანზე მორგებული კაბის ფოტო ელს გავუგზავნე. სწრაფად გამოვიცვალე და ჩემს კაბინეტში დავბრუნდი.

დღეს სამუშაო დღე მალევე დავამთავრე ელმა მომწერა, რომ კაბა მოეწონა და ამას აიღებდა.

სახლში მივედი და მდივანზე წამოვწექი მალევე თე და კესოც მოვიდნენ.

-ჩემი პრინცესა როგორაა-თე ბარბაცით მოდის მდივანთან და კალთაში მიჯდება
-ფუუ თეჰიონ სულ გაგიჟდი? მძიმე ხარ გადადი
-აუუ მე ვის დავუჯდე? კიდე გვინდა ვინმე სახლში-წუწუნებს კესო და კრესლოში ემფხობა
-თქვენ რა მთვრალები ხართ?-ვეკითხები მათ და ვცდილობ თეჰიონი მოვიშორო მაგრამ უფრო მეხუტება.
-იცი რა ჩემო ცოლის და? ჯიმინთან უნდა წავიდე უნდა გავლახო და მოგიყვანო
-რად მინდა მაგი გადაგი მეტკინა მუხლები-ვწუწუნებ და ძლივს ვიცილებ
-რად გინდა და როდემდე უნდა იყო მარტო?
-აუუ გამანებე თავი წამოდი დაგაწვინოთ.

ორივე ძლივს შევათრიე ოთახში ზედმეტი რაღაცეები გავხადე და საბანი დავაფარე.

მისაღებში მალევე გამოვედი და უცებ ზარის ხმა გაისმა,

-ჯანდაბა ახლა ვინღააა,თავის ქექვით მივდივარ კართან და ვაღებ სადაც ორი მომღიმარი წყვი მხვდება

-გამარჯობა?-ჩემი მისალმება კითხვასავეთ გაისმა
-გამარჯობა ჩვენ თქვენი კარის მეზობლები ვართ ცოტა ცუდ დროს შემოგეჭერით მაგრამ სინათლე რომ დავინახე გულმა ვერ მომითმინა თან სამი დღეა აქ ვცხოვრობთ და სახლში დღისით ვერ გამჩნევთ-მეუბნება გოგონა და მიღიმის
-არა მობრძანდით გამიხარდა თქვენი გაცნობა მე ნესა ვარ-ხელს ვუწვდი და ორივეს ვართმევ
-მე მეკო ვარ ეს ჩემი ქმარი ნამჯუნი
-გამარჯობა-მეუბნება ბიჭიც და შიგნით ვუშვებ და მისაღებში ყავის მაგიდის ირგვლივ ვსხდებით.

ყავა მივართვი და მეც მათთან დვჯექი

-მარტო ცხორობ ნესა?-მეკითხება ნამჯუნი
-არა ჩემი საუკეთესო მეგობრის და მისი შეყვარებულის ერთად
-ძალიან კარგი ისინი?-მეკითხება მეკო
-ძინავთ მთვრალები არიან და-უხერხულად გავიცინე.

ისინი მალევე გავაცილე და მეც დასაძინებლად წავედი.

______________________

ვიცი ზედმეტად უაზრო თავია.
ისიც ვიცი რო დავაგვიანე.
ისიც ვიცი რო პირველი დღეები ერთმანეთზე მივაწყვე და შეგაჩვიეთ ყოველ დღე ახალ თავებს.
და ისიც ვიცი რო დამჩეხავთ.

შემდეგი 10 ვოუთზე❤🕳