benimle kayboldun • emir elidemir (TAMAMLANMIŞTIR)

21

Bölümün sonundaki not önemli tatlımlarım
Okuyup yorum yaparsanız sevinirim

Güzel okumalar❤️

•

Sabah ilk defa uykumu tam olarak almış bir biçimde uyandım. Hafif gerinerek soluma doğru döndüm fakat yatağın boş olduğunu gördüm. Yerimde doğrularak etrafta Emir'i aradım. Bir yandan da kafamda dün geceden kesitler dönüyordu.

Emir'i göremeyince bir an endişelendim. Banyonun da kapısı açık ve ışığı kapalıydı o yüzden orada da olamazdı. Gözlerimi ovuşturup üstümü giyinmeye karar verdim.

Hayatımda ilk defa bir şeyden sıfır pişmanlık duyuyordum ve o da dün gece yaşananlardı. Denesem de tek kusur bulamıyordum. Aklıma geldikçe gülümsüyordum.

Üstümü giyindikten sonra yataktan kalkıp banyoya girdim. Kısaca işlerimi hallettikten sonra Emir'e mesaj atmak için yatağa yöneldim ki yatağın üstünde bir not buldum. Elime alıp yazılanı okumaya başladım.

Kimseye yakalanmamak için geri bizim villamıza gittim. Kaptanlık oyunundan önce her zaman buluştuğumuz odada beni bekle. Sana bir şey vericem.

Not: Çok güzel uyuyorsun
2. Not: Çok güzel kokuyorsun
3. Not: Bunu baya bir devam ettirirdim ama vaktim kısıtlı olduğu için burada bırakmak zorunda kaldım

-Emir

Yazdığı şeyleri okuduktan sonra yüzümde kocaman bir gülümseme oluşmuştu. Dürüst olmak gerekirse uyandığımdan beri bu gülümseme gitmiyordu.

Kızların henüz uyanmadığını düşünerek kapıyı açıp aşağı indim. Fakat Tanya uyanmış kahvaltı hazırlıyordu.

"Oo kimleri görüyorum."

Söylediğine gülüp mutfak masasına oturmuştum.

Doğradığı çilekten bir tane alıp bana dönmüştü. Çileği ısırdıktan sonra konuşmuştu.

"Ne oldu dün bakalım anlat."

Dudağımın içini ısırarak güldüm ve ellerimi kaldırdım.

"Konuşup barıştık yani öyle."

Gözlerini kısıp bana inanmayan bir bakış attı.

"Sesleriniz geliyordu bu arada."

Bunu demesiyle gözlerim büyüdü.

"Ne sesi?"

Çilekten son bir lokma alıp çöpe yöneldi.

"Onu da sen bil."

Ellerimi saçlarımdan geçirdim ve tırnaklarımı ısırmaya başladım.

"Eğer sen duyduysan bu demektir ki-"

"Aha! Biliyordum."

Yaptığını anlamamla ağzım açık kaldı ve elimi ağzıma götürdüm.

"Tanya!"

Güldü ve çilekleri doğramaya devam etti.

"Aman teyze falan olmayalım da şimdi."

"Ya sen susacak mısın?"

Döndü ve parmaklarıyla ağzını kitliyor gibi yaptı. Ben de güldüm ve utançtan yüzümü elime gömdüm.

Çilekleri bir kaseye koyup kaseyi masaya koydu. Sonra da gelip önümde durdu.

"Sen mutlu olduğun sürece hiçbir şey fark etmiyor bana. Hem tahminimce artık daha çok görüşürsünüz o yüzden ben eşyalarımı Ebru'nun odasına taşımaya başlayayım."