(Correen's POV)
After the celebration we go back to our room and sleep cause it's been 2 in the morning and we are all so sleepy.
"I think kailangan na nating bumalik sa room natin." Saad ni Hezron at mahinang humikab.
"Yeah, at isa pa gusto ko ng matulog." Pagsang-ayon ni Santeah sa kuya nya. Tumango naman kami bilang sagot.
Nauna na silang bumaba dahil mukhang gusto na nilang matulog. But me and Hezron are just here waiting for them to go down.
"I hope your happy right now." Pagbasag ni Hezron sa katahimikan.
"Yeah, thanks to all of you, you all make me feel a happy Christmas and New Year." Ngiting saad ko at mahinang tumawa sya.
"Another year is done but it feels like the same.....like no changes." Saad nya habang nakatingin sa kalangitan.
"Yeah... it's just like the same..my parents aren't here for me at all." Malungkot kong sabi.
Bumalot sa amin ang matinding katahimikan at walang sinuman sa aming dalawa ang bumasag nito. We stayed like that for more than a minute bago naisipan ni Hezron na mag salita.
"Bumalik na tayo sa room natin, mukhang natulog na ata sila." Sabi ni Hezron.
"Yeah definitely natulog na ang mga yon." I chuckled.
Bumaba na kami sa rooftop and pumunta na kami sa room namin. Hezron is right they are now sleeping dahil wala namang nagsalita. Ng maka-abot na kami sa harap ng pinto namin we bid to each other a good night.
Ng pumasok ako sa loob, nakita kong mahimbing na silang natutulog, kaya naman ay mahina akong tumabi Kay Santeah. I just stared at the open window in the hotel and after a few minutes I feel the my eyelids are slowly closing until my eyes shut and went to a deep sleep.
Morning came and as you expected matagal kaming nagising dahil matagal din kaya kaming natulog duh!
We eat our brunch dahil 10am na din kasi yon eh.
"Tara kain na tayo." At ni Hezron sa amin.
"Yeah dahil mamaya uuwi na din tayo." Malungkot na sabi ni Christine.
"Oo nga no, di bali may kunting time pa naman tayo para pumunta sa isang thrift store dito." Sabi ni Joana at nag lit naman any mood ni Santeah.
"Yeah, ukay-ukay tayo mamaya doon maraming bagay tayong mabili doon balita ko maraming mura doon." Masayang sabi ni Santeah.
Ang saya talaga nya pag ang usapan ay ukay-ukay. Well mukhang hobby talaga nyang mamili ng damit, she's not that kind of girl na kahit simpleng bagay ay ma-appreciate nya. She's a kind of girl that don't need expensive things, kong anong meron sa kanya ay kuntento na sya....a basta yon na yon.
"Oo naman, mukhang marami talagang tayong dadalhin mamaya dahil may ukay-ukay." Natatawang sabi ni Dylan.
"Oo nga no." Pagsang-ayon ni Javier Kay Dylan.
"Okay lang yan." Ngiting Sabi ni Joana kaya napa-irap naman si Dylan sa kanya.
BINABASA MO ANG
When Life Goes On
Teen FictionSi Correen yong tipong tao na walang kaibigan. Ang mga magulang nya ay wala sa tabi nya palagi pag may kailangan sya. She was been lonely since the time na dinala ang kanyang kapatid sa ibang bansa para mapagamot ang sakit nito. Correen wants atten...
