အေနာက္ေတာင္အရပ္က လြမ္းတ့ဲအလြမ္း

အပိုင္း (၃)

ကြ်န္မအတြက္ အစ္မဆိုတာ အျမဲတမ္းရွဴသြင္းေနရတ့ဲ
Pure oxygen တစ္ခုလို အဖိုးတန္ခ့ဲျပီး...
အစ္မအတြက္ေတာ့ ကြ်န္မဆိုတာ အနာတရျဖစ္တိုင္း
ခဏတာကပ္ရတ့ဲ hansaplast အဆင့္မွာပဲ ရိွခ့ဲသူေပါ့…။

******

လွုပ္လို႔လည္းမရ…လက္နားမွာကိုက္ေနေသာ ျခင္ကိုလည္း ရိုက္၍မရေတာ့ လကၤာက ေခါင္းေလးကိုေစာင္းျပီး အစ္မရဲ႕ မ်က္နွာေဘးနားေလးကေန ကပ္ကာ လက္တြင္ေသြး၀ေအာင္စုပ္ေနေသာ ျခင္ကို ေလျဖင့္ မွုတ္ထုတ္သည္။ မမွုတ္လို႔ကလည္း မရ…ဒီျခင္တစ္ေကာင္ကိုက္ေနတာ ေတာ္ေတ္ာၾကာေနျပီကိုး…။ျပီးေတာ့ အစ္မေဘးနားမွာ ရိွေပးပါလို႔ေျပာျပီးထဲက ေဒၚရွင္းအမရာလင္းတစ္ေယာက္က သူ႔အေနာက္တြင္ရိွေနေသာ  လကၤာ့လက္ေတြကိုဆြဲထားကာ ရင္ခြင္ထဲေမွး၍ နွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္ေနေလ၏။

ကုတင္ေပၚ ကန္႔လန္႔ထိုင္ျပီး အၾကမ္းထည္အုတ္နံရံကို မွီထားရတ့ဲ လကၤာက ေက်ာေတြလည္း ေအးလာသလို အစ္မကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ထားရတ့ဲ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ လက္ေတြလည္း က်င္လာေလသည္။ ဒါေပမ့ဲ လကၤာ နည္းနည္းေလးမွ မလွုပ္မိခ့ဲ...။

လကၤာ့မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ေနတာက အစ္မရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြရယ္…ေနာက္တစ္ခုက အစ္မရဲ႕ တခဏတာေလးပဲ ဆိုတ့ဲ အနမ္းရယ္…။ ေတြးလိုက္တိုင္း မ်က္ည္ေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ရသလိုလို…အနမ္းေတြေၾကာင့္ လကၤာ့နွုတ္ခမ္းေလးေတြကေျခာက္ကပ္ကာ ရွက္ရြံ႕သြားသလိုလို…လူက ကတုန္ကယင္ၾကီး ျဖစ္ေနေလ၏။ အ့ဲေတာ့ လကၤာက ထိုအေတြးေတြကို တတ္နုိင္သေလာက္ မေတြးဘဲ ေနလိုက္ျပီး အိပ္လည္းအိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ အစ္မ မနိုးေအာင္ အစ္မဆြဲကိုင္ထားသည့္ လက္တစ္ဖက္ကို အစ္မရဲ႕ လက္ထဲက အသာေလးထုတ္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေနသာ ေခါင္းအုံးေလးကို ဆြဲကာလကၤာ့ေက်ာေနာက္သို႔ ထည့္၍အနည္းငယ္မွီလိုက္ကာ အစ္မကိုလည္း လကၤာ့ရင္ခြင္ထဲ အနည္းငယ္ေလးမွီနိုင္ေအာင္ လကၤာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲကာဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ အျပင္က ရာသီဥတုကလည္း ေအးသထက္ေအးလာတာေၾကာင့္ အစ္မကိုလကၤာက အေနြးဓာတ္ပိုရေအာင္ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။