Solitudine ( Zen and Elle)

Chapter 12 - Courting her

# 12

Around 8:00 A.M nasa labas na siya ng Mega waiting for Elizabeth. Alam niya 8:30 nandito na ito, anong silbi ng koneksyon niya.

Nakita niyang bumaba ito sa sasakyan nito wearing a tight blue jeans and white hanging shirt. Para rin itong si Ali kung magdamit, both are equally beautiful in their own way.

Nakita ko ang gulat sa mata nito upon seeing me pero agad din itong napalitan ng inis. Imbes na umatras lalo pa akong natuwa for it means that Im getting her attention.

" What are you doing here?"

" Flowers for you." nakangiti kong sabi.

" Ano to?"

Tinanggap niya ito sabay taas ng kilay sa akin.

" Don't ruin my day, Zen." nakasimangot nitong sabi sabay abot ng mga bulaklak.

" I just drop by to give you that."

" For what? peace offering. It's been 5 years Zen, long enough for me to almost forget your face and name." mapait nitong sabi.

" Ganun ba." balewala kong sabi.

" Stop pestering me around."

" I'm just claiming what used to be mine sweetheart. Waiting for the time you will call me Lean again." I smirked at her.

Tumaas ang kilay nito sa sinabi ko but kung ang inisin siya ang tanging paraan para mapansin niya ako then I will do it everyday.

"Ewan ko sa iyo." sabay talikod. I immediately follow and grab her wrist that cause her to shout at me.

" Ano ba!"

"  I just want you to know that starting today, Im officially courting you, Sweetheart. Kaya tell all your suitors to back off."

" Eh gago ka pala, tanga nalang ako kung sasagutin kita. After what you did." sabay hampas sa akin.

Hinawakan ko ito sa kamay para pigilan ito sa paghampas sa akin. Our gazes meet, I saw different emotions in her eyes at nanginginig ang kamay nito. Hindi kayang tanggapin ng puso at isipan ko na kinamumuhian ako ng babaeng nasa harap ko.

" Then let's see Sweetheart."  may banta sa tinig ko sabay bitiw sa kamay niya.

I went straight to my car. She still standing there at nakatulala parin na parang hindi pa nag sisink in sa isipan nito ang mga sinabi ko.

Kukunin ko ang akin by hook or by crook for one day she will understand everything behind my broken promise.

Elle's POV

Gusto kong umiyak at sumigaw sa inis na nararamdaman ko.  Nanginginig ang kamay ko.

Hindi ko matanggap sa sarili ko na apektado parin ako sa presensya nito. I tried to avoid him for the past days dahil natatakot ako na baka magising nalang ko na pangalan niya na naman ang isisigaw ng puso ko.

I don't want to feel what I felt five years ago for believing in his promise. I've waited for two summers long enough to fight for my love.

When he said he will court me again mas lalo akong nakaramdam ng takot.

"  I just want you to know that starting today, Im officially courting you, Sweetheart. Kaya tell all your suitors to back of."

Ang kapal ng mukha niya para sabihin yon when all this time siya ang hindi tumupad sa pangako.

Pero bakit sa kabila ng lahat may tuwa parin akong naramdaman sa nalaman ko. Nang hawakan niya ako ay parang unti-unting natitibag ang pader na limang taon kong itinayo.

Bakit kapa bumalik Lean. Iyan ang lagi kong tinatanong sa sarili ko. Bakit ang hirap kalimutan ng nakaraan kahit may iniwan itong pilat sa puso ko.

Nagulat pa ako ng bigla nalang bumukas ang pinto at pumasok ang janitor namin na si Mang Noel.

"Maam, para sa inyo daw po."  sabay lagay sa lamesa ko ng isang box of Perero Rocher at isang basket ng prutas.

Nagtaka ako, imposibleng ang walanghiyang si Zen ang nagpadala nito dahil kagagaling lang nito kanina.

" Salamat po, Mang Noel." saka ito nginitian.

Nang makalabas na ito ay kinuha ko ang card at tiningnan.

"  Sweetheart, remember what I said"

Nobody called me Sweetheart maliban kay Lean. Ayaw kong masira ang araw ko kaya huminga nalang ako ng malalim.

Kinuha ko ang camera ko pero bago ko paman ito nabuksan ay bigla nalang tumunog ang telepono.

" Hello Good morning." I did my usual greetings.

" Hello Sweetheart, have you recieve my gift?"

Natahimik nalang ako saka binagsakan ito ng telepono. Sisirain talaga ng walanghiya ang araw ko. Biglang tumunog ang cellphone na nasa mesa just to be surprise to see the sender.

" I' ll pick you at 6:00. We'll have dinner."

I decided to turned off my phone. Mag dinner siyang mag isa, mamumuti ang mata niya sa kahihintay.

Sinadya niyang hindi mag lunch to finish her work earlier. Exactly 5:00 PM lumabas na siya ng opisina. She was about to open her car when somebody's hand stopped her.

" Do you think you can fool me, Elizabeth?" his voice is dangerous. Napapikit nalang ako.

" Lets go." sabay hatak sa akin.

" Bitiwan mo nga ako, I can't go with you"

" You will, sa ayaw at sa gusto mo."

Madilim ang mukha nito at parang galit pa kaya imbes na makipagtalo ay sumama nalang ako.

Wala kaming imikan habang kumakain. He looks so serious at mukhang galit na nakitingin sa akin.

" How much do you hate me?"

I was caught off guard sa tanong niya.

" That was 5 years ago Zen, I admit at first nasaktan ako. Lets forget about it and continue our life. Pwede naman tayong maging magkaibigan, mga bata pa tayo noon." kaswal kong sabi. I tried to relax myself.

" Ask me anything, but not that one. I told you I will court you again."

Masyado na akong pagod para makipagtalo kaya hindi na ako umimik hanggang sa pagbuksan ako ng pinto ni Ali. Pero bago paman siya umalis he told me something that puzzled me.

" I'm sorry Sweetheart, pero hindi kita kayang pagbigyan, what your asking is my life. I've been through hell for the last 5 years.

-----------------------------------------------------------