Benim Dünyam Senin Kalbin

-TANITIM-

Karlar dizlerime kadar vücudumu istila etmişti.Etraf bembeyaz karlarla kaplı,karların üstünde parıldayan kırmızı gül yaprakları yaşadığım şoktan dolayı ellerimi ağzıma götürdüm.Yağız hafiften gülerek gitarını eline aldı ve tıngırdatmaya başladı.Yavaştan şarkıyı söylemeye başlamıştı,etrafla ilişkim tamamiyle kesilmiş sadece Yağız'ı izliyorum uzun zaman oldu görüşmeyeli Özlediğim sesi içimi ısıtıyor,beni defalarca kez kendisine yeniden aşık etmeye yetiyordu.Şarkının sözlerinde "biz" vardık,bu şarkıyı bilerek seçmiş olmalıydı.Defalarca kez bıkmadan,usanmadan bakabileceğim güzlerinin derinliklerinde kaybolmuşken gitarını bir kenara bıraktı,sanırım benden çekiniyordu bu yaptıklarından sonra gayet doğal tabi.Hafif utanç duygusu içersinde yanıma yaklaştı bense hiçbir hareket etmeden ne yapacağını merak edercesine bekliyordum,tam karşımda gözlerimi gözlerine kilitleyerek ellerimi avuçları arasına aldı.Bir-iki saniye sessizce birbirimize bakıp durduk ah,kahretsin! çok mu çok özlemişim... bir bir ezberlediğim yüz hatlarını inceledim,insanı rahatlatan ve kendisine çeken yoğun kokusunu defalarca kez içime soludum.En sonunda kendisini toparlayarak konuşmaya başladı;

-Bir daha kaybetmek istemiyorum Hazel,bir daha birini,hiç kimseyi kaybetmekten korkacak kadar sevmek istemiyorum! bir baksana şu halime seni kaybetme düşüncesi beni çıldırtıyor!!

bunları söylerken gözlerindeki acıyı,korkuyu,sevgiyi görebiliyordum, gözleri dolmuştu ben bu durum karşısında ne yapacağımı bilemiyordum,hiçbirşey söyleyemedim fakat içimden onlarca şey geçiriyordum.Belki de gözlerim,onlar bu aziz görevi üstlenip birşeyler söylemeye çalışıyorlardı.Yağız karşımda çaresiz ve yıpranmış bir şekilde duruyordu.bende öyleydim "Yıpranmış" ve "Bıkmış" cesaretimi toplayarak konuşmaya başladım,

-Biliyor musun Yağız içim sevdiğim adamın kırıp döktükleriyle dolu.

daha fazla konuşamadım çünkü konuşacak birşeyler bulamıyordum ne söylesem fayda etmezdi, Yağız hüzünlü gözlerle bana baktı sanırım onu ilk defa böyle görüyorum,içindeki kapıları bana açmış,duvarları kırmış.Yalvarırcasına baktı,şarkının birkaç sözüyle cümlesine başladı

-Bilmezdim bir daha seveceğimi,yeniden doğdum seninle,öğrendim sevmeyi,sen yokken yanlızlık yoldaşım,geceler arkadaşım oldu.Sen Hazel sen çok farklı bir şeysin sen yokken yaşamamın hiçbir anlamı yok sensizken ben sanki bir tüneldeyim,uzun ve karanlık ama ucunda ışık yok.İşte o tünel benim hayatım ve sen o tünelin ışığısın Hazel.Ben seninle öğrendim sevmeyi yalvarırım bırakma ellerimi!!

Yağız'ın bu sözleri karşısında tüylerim diken diken oldu,dayanamadım gözlerimden bir damla yaş süzüldü.Zor da olsa konuşmaya başladım,

-bizim dünyalarımız farklı,sen farklısın bense senden farklı...

bu sözlerim içinde şaşırarak bana baktı ellerini kalbimin üzerinde tuttu ve,

-Ah! Gerçekten şapşalın tekisin Hazel,hala anlamıyor musun,

BENİM DÜNYAM SENİN KALBİN....