akrep yelkovandan ağır.
saniye çizgisinde usulca ilerlerken ibre
üzerine sövülmüş yüzlerce surat kızgın diyaloglarla kaçışır ve
dakikalar birbiri ardına sıralanıp giderdi.
solgun karmaşa, gri saplantı, uzak tavan
zavallı çocuk
bulutlara dokunacağını sanır kaldırırdın ellerini arşa
parmak uçların binaların yörüngesinde gidip gelir ve
perdeler birbiri ardına sallanıp dururdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
havva âdem'i sevmiyor
Poetryhayat kadını ferrian her sabah kapısının önünde, babasının simitlerini satan hasta kız artha'yı görüyordu.
