MEKTUBUN GİZEMİ

ASLI'nın DÜŞÜNDÜKLERİ

Güneş yeni yeni ağarıyordu. Normalde uyumayı seven ve genellikle geç kalkan Aslı, bu sabah nedense erken uyanmıştı. Uyumaya çalışmıştı fakat bir türlü gelmiyordu uykusu. Çaresizce yatağından kalktı, çalışma masasının üzerindeki tabletini aldı. Dün arkadaşlarıyla sohbet ettiği, başka bir deyişle bir dedektif edasıyla sorunu çözmek için konuştuğu siteye girdi. Konuşmaları tekrar okudu, kafasında oturttuktan sonra düşünmeye başladı. Kim olabilirdi ki hırsız? Kim Türkçe Öğretmeninin evine girerdi?
Hırsızlık para ve değerli eşya çalmak için yapılan bir eylemdi. İyi ama Türkçe hocası düşündüğü kadar zengin biri değildi. Normal halli biriydi, tıpkı onlar gibi. "Bu olayın sırrını çözmek gerek" diye düşündü. Sonra aklına bir şey takıldı. "Birkaç gündür hırsız polisler tarafından aranıyor ancak bir türlü bulunamıyordu. Demek ki gerçekten akıllı biriydi. Bu akıllı adam ya da kadın soyacağı evin içindeki para miktarını tahmin edebiliyordur. O zaman evde fazla para olmadığını da biliyordu. Tabi ya! Hırsızın amacı başka bir şeydi. Bunu arkadaşlarıma söylemeliyim!"
Hemen masadaki tabletini aldı ve sohbet sitesini açtı. Bir de ne görsün! Biraz daha oyalanırsa servisi kaçıracaktı. Hızla hazırlandı ve tabletine veda etti. Servise koşup okula gitti.
Okula gittiğinde ilk dersin başlamasına beş dakika vardı. Böyle uzun bir konuyu beş dakikaya sığdıramazdı, bu yüzden konuyu açmadı bile. Ancak dostlarına "teneffüste bir yere kaybolmayın" dedi. Bu söz dostlarında bir merak uyandırmıştı. Aslı'nın bir gizemi çözdüğünü düşünmüşlerdi.
Sonunda ilk ders bitti ve teneffüs başladı. Zaman kaybetmeden bir araya toplandılar. Aslı'yı dinlemeye başladılar. Önce Aslı düşüncelerini açıkladı, daha sonra fikirlerini sordu:
-Eğer dediğin gibiyse bizim gördüğümüz dilenci kılıklı fakir adam eve girmiş olamaz. Ancak o adamdan birkaç ipucu toplayacağımıza eminim.
-Ayrıca adamın akıllı olduğuna inanmıyorum. Akıllı olan adam hırsızlık yapar mı hiç? Dedi Levent.
-Konu bu değil ama belki haklı olabilirsin.
-Söylediklerini mantıklı buluyorum.
-Bence öğretmenlere sormadan kesin bir bilgi öğrenemeyiz. Bildiklerimiz doğru olsa bile bundan emin olamayız. Bu düşünceler sadece birer tahmin.
-Nasıl öğrenmeyi düşünüyorsun ki? Öğretmenlerimiz bence bu konuda bize daha fazla bilgi vermezler.
-Bu konu hakkında kesin bilgiye ulaşmanın tek yolu öğretmenler değil bence. Bir yol da dilenci kılıklı adamdan geçiyor.
-Ona nasıl güveneceğiz?
-Öğretmenler tarafından reddedilmeyi mi yeğlersin yoksa dilenciye güvenmeyi mi? Cevabı biliyorum aslında da...
Cümlenin sonunu getiremeden zilin yüksek sesi kulaklarında çınladı. Öğrenciler yerlerine oturup öğretmenlerinin gelmesini beklediler.
Sonunda teneffüs zili çaldı. Yedili her zamanki gibi toplandı. Konuşmaya başladılar:
-Sherlock Homes kitabını okumuştum. Çok hoşuma gitmişti.
-Aynen, bende okudum, dedi Aslı.
-Dilenci ile konuşmada ve bu gizemi çözmede Sherlock Holmes'u örnek alabiliriz.
-Durun, aklıma harika bir fikir geldi!
Ne fikri? Diye sordu Sevtap.
Levent:
-Bir grup kurabiliriz! Süper Yedili olabilir mesela.
-Bence grup fikri iyi ama başka bir isim bulmalıyız.
-Dedektif NO: 007 nasıl? Uygun mu? İşin içine biraz James Bond katmak en iyisi.
-Evet, bu isim dedektiflik grubumuza daha çok yakıştı.
-Aynen, ben de senin gibi düşünüyorum.
-Peki, şimdi bir plan yapmalıyız.
-Tamam ama nasıl?
-Bence ilk önce dilenci ile görüşelim. Olmazsa öğretmenlere sorarız. Gerisi gelir zaten.
-Bence de ilk önce dilenci ile konuşalım. Ancak bunun için biraz beklememiz gerekecek.
-Bu konu hakkında sabırsız olduğumu biliyorsunuz, biraz bile bekleyemeyecek kadar sabırsız hem de.
-İyice düşünmeden bir karara varmayalım arkadaşlar. Şu an sıfır noktasındayız, bir karar verirken eksiye düşme riski olduğunu da unutmayalım.
-Dilenci kılıklı adam iki haftada ya da ayda bir geliyordu değil mi okula?
-Evet, umarım gelmesi iki haftayı geçmez.
-Umarım.
Sonra Türkçe Öğretmenlerini hatırladılar. Onu çok özlemişlerdi.