Kuzen

Kamp

Ben : Günaydın Kaya

Kaya oflana puflana yastığa sarıldı ve beni duymamış gibi yaptı

Ben : Hadi ya

Yorganı çekiştirip yere fırlattım

Kaya : Berk

Uyuşuk uyuşuk gözü kapalı konuşmaya çalışıyordu

Ben : Efendim

Kaya : Yaklaş

Ben : Ha?

Kaya yakamdan tutup yanına yatırdı ve sıkıca sarıldı. Yanaklarım kırmızı olmayı geçmiş mor olmuştu bile

Ben : Kaya!

Bağırdığımda korkuyla uyandı ve kollarını benden çekip yorganı üstüne aldı

Kaya : Sapık mısın ya!?

Ben : Sensin sapık. Yanına çeken sen sarılan sen ama suçlu Berk öyle mi?

Kaya : Ben... Ben böyle birşey yapmadım. Uydurma

Ben : He yaw he

Kaya : Uff

Ben : Evini hatırladın mı?

Kaya : Evet

Sevinçle bakınca suratım biraz da olsa asıldı. Gitmese fena olmazdı aslında. Şimdi yine sade efkarlı Berk olacaktı. En azından deniz kızı unutturuyordu

Kaya : Hey! Daldın mı?

Ben : ... Hı evet

Kaya : Bir an önce gitmek istiyorum evime. Hatta şimdi gidiyim. Herşey için teşekkürler. Özür dilerim başına bela açıp, odanı ele geçirdiğim için

Kaya montunu kaloriferden alıp giydi ve kapıdan hızlıca çıktı. Montumu bende giyip peşinden koştum

Ben : Beni beklemeyecek misin?

Kaya : Başına yeterince bela açtım

Ben : Saçmalama kızım

Kaya : Cidden

Ben : Sabah sabah kız halinle felan... Nt olmaz

Kaya : İyi gel

Ben : Gel demesen bile gelirdim

Kaya : Bi de bana inatçı diyordun

Evine kadar yürüdükten sonra vardık. 3 katlı geniş bembeyaz bir evdi. Herşey beyazdı. Mobilyalar, perdeler...

Kaya : Vedalaşma zamanı

Ben : Evet

Kaya : Beni bir daha görmeyeceğin için mutlu musun?

Ben : ... Hayır

Kaya : Bende

Ben : Bence buluşabiliriz. Evimi biliyorsun hem bende senin evini biliyorum

Kaya : Olur

Ben : Yalnız benim buralardan gitmeme bir buçuk ay felan kaldı

Kaya : Nasıl??

Ben : Ben yabancıyım. Amerikalıyım. İşte evime döneceğim

Kaya : Yapma ya

Ben : Ona göre zamanını iyi değerlendir

Kaya : Olur

Ben : Görüşürüz deniz kızı

Kaya gülümseyerek kapıyı açtı ve içeri girdi. Kapıdan bakarak o da görüşürüz dedi. Yolda eve giderken telefonum çaldı