Inspired by Moira Dela Torre's song "PAALAM"
Pag-asa nasaan ka
Ba't sumama sa paglisan niya
Kung babawiin ang mga nasabi
Babalik ba sa'king tabi?
Ohhh
Ohhh
Saan ba magsisimula
Kung ako'y umaasa pa
Naniniwala sa'yong pangako
Na hinding-hindi susuko~
~
"Oh, ano na? Nagkulong at nag cutting class talaga tayo para lang magtitigan dito? Kanina pa ko naghihintay ah, ano ba kasi sasabihin mo?", she seems really annoyed. But all I can do is to look away for I can't help myself from smiling. She's so cute. Damn. This is not so me. I looked at her again, refraining myself from beaming.
"Ano??", is she really pissed off? Maybe. Sigh. I just don't know how to say what I want to say.
"Kingna. Makipag-usap ka na lang sa sarili mo. Letse ka."
"Sandali", I awkwardly stopped her from leaving. Great. I should speak now. Right.
"Ano.. uhm.."
"Anoooo?? Kaunting-kaunti na lang talaga, putol na ang pisi ko sayo! Sagarin mo pa't matatamaan ka na talaga", right. She's always this brutal. Impatient. Maitim. Hindi katangkaran. Baduy na boyish. But my heart just want to yell and let the world know how beautiful she is in my eyes. Damn.
"Ang ganda mo..", .. wait-what????? Did I just say that???
"Pft. Nagpapatawa ka ba o nang-aasar? Kingnang tokshit. Pinapunta mo ko dito para insultuhin? Nangangati kamao ko sayo ah", gusto ko manlumo. Great. This is not what I predicted! T_T
"Ano.. sabi ko.. panget ka..oo panget ka! Maitim. Mababa. Baduy. Oo. Yun ka!" Shit. I'm doomed! Sana kainin na lang ako ng lupa.
"Oh? Tapos?" with her crossing arms, ayun na naman yung walang kamatayang emotionless niyan mukha. Katapusan ko na talaga.
"Ano.. uhm.. kasi ano.." I'm awkwardly watching her every movements, afraid of getting hit. But she's just emotionlessly staring at me, looking really pissed.
"G-gusto kita..", finally, I said. Napapikit pa ako't naghandang mabugbog. Nang walang matanggap, dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa kanya. She was holding herself from laughing as I look at her. May nakakatakawa ba sa sinabi ko?
"Pft. HAHAHAHAHAHA",
"Anong nakakatawa?", kunot-noo kong tanong, puzzled.
"Ikaw. Ikaw mismo yung nakakatawa", she said and continue laughing. Pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko. Great. What should I expect? As far I know, she never entertained anyone.
"Grabe. Benta niyang joke mo ah", nagpupunas pa siya ng luha niyan habang nagpapaypay ang isang kamay sa mata. Bigla ay nawala ang hiya na pilit kong itinatago kanina pa.
"Right. Pero seryoso ako. Gusto kita. I won't ask for permission from courting you because I will do it with or without your consent anyway. I just want to let you know. I hope we are clear now. That's all." With all serious face and sincerity, I left her speechless.
Ba't 'di man lang nagpaalam
O 'di lang ikaw yung nasaktan
Hindi pa ba sapat
Nung binigay ko ang lahat
Paalam~
~
"Ano na namang tinginan yan? Para mo naman akong hinuhubaran", buong paghihinala at walang pakundangan niyang bintang sa akin.
"Aray!", pinitik ko nga.
"Yang utak mo malumot masyado", I unbelievably shook my head. Tiningnan niya lang ako ng masama. Buti nga sa kanya. Hindi naman kasi ako informed na masama na pala ngayon ang tumitig. Tsk. Heto kami ngayon sa classroom, magkatabing nakaupo sa pinakadulong parte ng mga upuan. Wala yung prof namin kaya halos magwala mga classmate namin sa galak. Halos kalahating taon na rin pala akong nanliligaw sa mababa, maitim, walang pasensya, at baduy na boyish na ito. I don't really know what did I like about her. All I know is that I want to see and be with her always. Gusto ko palaging mahawakan yung magaspang niyang mga kamay. Admire her clumsiness, and laugh with her corny jokes. Am I weird? I know that the definition of being a woman doesn't really suit her. Yes, she isn't perfect either. But I do like her. No. Maybe, I already love her. Ewan. Tinamaan yata talaga ako. Damn.
I stared at her again. Kung may paborito man ako sa mukha niya, siguro yun ay ang mga mata niya. Gustong-gusto ko ang pagkaitim nito. Gustong-gusto kong pinapanood ang bawat galaw ng mahahabang pilik-mata niya. Ang pagsasalubong ng makakapal na mga kilay niya. Ang matapang na aura ng mata niya na nagdudulot at nagbibigay ng kakaibang pakiramdam. Maraming natatakot sa kanya dahil sa talas ng paningin niya. Mukha daw nangangain ng tao sabi ng iba. But I just love how her eyes expresses every emotions she's feeling. Though she's usually wearing that poker face expression, there's this part of me that's fascinated with her sudden change of emotion. She's just so thrilling.
"May sasabihin ako." Nabigla ako ng bigla siyang lumingon sa akin. What did I say? I mean, ano nga bang sasabihin ko? Damn.
"Ano?", mataray niyang tanong. Natulala ako.
"Ano.." Shoot. I am utterly dumbfounded! Bigla ay kinabahan ako. Ano nga bang sasabihin ko?
"Tss. Ano nga?"
"...", again, I was speechless. I suddenly forgot how to speak.
"Kingna. Ganito na lang. I will dare you na lang", natauhan ako sa sinabi niya.
"A-ano yun?", nervousness ate my whole system. Kilala ko siya. For almost six months of courting, wala siyang dinare na hindi mahirap. My heart throbbed as I saw her smirking.
"Kapag natalo mo ako, sasabihin mo sa akin lahat ng gusto mong sabihin sa akin ngayon. Pero kapag nanalo ako, you can keep that aaall by yourself. Ano, game?" I blinked. She smirked. I was confused. Bakit parang baligtad yata yung challenge?
"Ano yung dare?"
"Staring contest." Shoot. I feel like my heartbeat just stopped. Alam niyang mahina ako doon. But out of unexplainable determination, I said..
"Game."
