Skin To Skin (LGBT Love Story)

Part 7

Καθόμαστε στο εστιατόριο με τους γονείς μου αφού τους είπα ψέματα ότι μια φίλη μου είχε πρόβλημα. Ήταν ένα ψέμα που δεν χρειαζόταν, αλλά έτσι γίνεται όταν προσπαθείς να κρύψεις την αλήθεια... Λες μαλακίες.

"Πόσο μου έλειψε να τρώμε όλοι μαζί." Λέει η μαμά μου.

"Πως τα πας με τα μαθήματα μικρή μου;" Με ρωτάει ο πατέρας μου.

"Τέλεια.. Νομίζω θα τα πάω πολύ καλά στην εξεταστική." Του απαντάω.

"Κάνα αγόρι παίζει;" Η μαμά μου κλείνει το μάτι.

"Βρε Κέιτ.. Η κόρη μας είμαι μεγάλη κοπέλα δεν θέλει να τα συζητάει αυτά μαζί μας!" Πετάγεται ο πατέρας μου.

"Πρώτον ο μπαμπάς έχει δίκιο, είναι άβολο. Και δευτερον.. Δεν παίζει κανένα αγορι." Λέω αποφεύγοντας να τους κοιτάξω στα μάτια.

"Μην ανησυχείς αγάπη μου. Εσύ δεν έχεις ανάγκη από άντρα.." Λέει η μαμά μου.

Για να είμαι ειλικρινής οι γονείς μου ήταν πάντα πολυ διακριτικοί σε ότι αφορά την προσωπική μου ζωή. Αυτό με έκανε να τους εμπιστεύομαι περισσότερο και να τους τα λέω εγώ από μόνη μου.

Αλλά δεν μπορώ να τους πω αυτό με την Κριστίν.

Όχι γιατί φοβάμαι πως δεν θα την δεχτούν ίσα ίσα.. Είναι μορφωμένοι και δεν μου πέρασαν ποτέ την ιδέα ότι είναι κακό ή αφύσικο να σου αρέσει το ίδιο φυλο.

Απλά επειδή ακόμα ούτε εγώ δεν είμαι σίγουρη τι κάνω..

Αφου τελειώσαμε το φαγητό με γύρισαν στους κοιτωνες και τους αποχαιρέτησα.

(...)

"Οι γονείς σου ήταν τόσο φιλικοί." Λέει η Ταλα.

"Ευχαριστώ.. Και εκείνοι σε συμπάθησαν." Της λέω και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.

"Τι είπατε με την Κριστίν;" Με ρωτάει.

"Τίποτα σοβαρό.." Ανασηκωνω τους ώμους μου.

"Κάνετε αρκετή παρέα τελευταία Ελίνα." Παρατηρεί.

"Ναι.. Έχει πλάκα." Λέω απλά.

"Ναι.." Ψιθυριζει λυπημένα.

"Μήπως ζηλεύεις Ταλα;" Την ρωτάω.

"Τι να ζηλέψω; Που το αγόρι μου είναι σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο και η μόνη φίλη μου στην σχολή με έχει παρατήσει για άλλη φίλη; Όχι μια χαρά είμαι."

Προσπαθώ να μην γελάσω.

"Τι θα έλεγες... Αυριο να είμαστε μόνο εγώ κι εσύ; Θα πάμε για καφε το πρωί, μετά να φάμε και βόλτα πιο αργά.. " Της χαμογελάω.