Herşeyden elimi eteğimi çekmiş, soğumuş bir şekilde kendi kabuğuma çekilmiş durumdayım şu sıralar. Hiç birşey den keyif alamıyorum, sürekli bir uyku hali sürekli bir mızmızlanma halleri ..
şöyle sanki kafamı sağlam bir yere çarpıp sonra da oturup saatlerce ağlayasım var. Ağlamak için bahane arar oldum. Bir şey olsa da ben böyle içim çıkana kadar ağlasam keşke diyorum.
Normal şartlar da ultra duygusal bir film açar oturur ona hüngür hüngür ağlardım ama bu sefer çok başka ..
Yoruldum ben galiba,
Hayat denen şu kavram da kendime bir yer edinememekten,
