Sadece Biz{cemnis}

//15.Bölüm

Yorum ve vote atmayı unutmayın sizi seviyorumm iyi okumalars💕

Nisadan:

Nisa deyince ümitli gözlerle ona baktım.Lütfen dedim içimden lütfen gitme de. Bana karşı hala birşeyler hissediyorsan gitme dersin diye geçirdim içimden.

Sanki zaman durmuş gibiydi ve ben hala Cemal in cevabını bekliyordum.

Ya buradan sonra var olmaya devam edecektik.Yada anılarımız survivorın tozlu defterleri arasına karışacaktı.

Cemal:Hoşçakal...

İşte bana söyleselerdi survivor da öyle biriyle tanışacaksın ki bir kelimesiyle havalara uçup bir o kadar da uçtuğun kadar çakılacaksın diye inanmaz güler geçerdim.

Ben bizim sevgimiz yeter sanmıştım.Her ne olursa olsun Cemal benden vazgeçmez sanmıştım.

Yanılmışım...

Bana bu olanlardan sonra kal demesini bekleyemezdim zaten.

Titreyen burnuma ve buz gibi olmus tenimi umursamayarak,kurumuş dudaklarımı ıslattım ve söze girdim.

Nisa:Belki sevgimizle var oluruz sanmıştım her zaman ama survivorın tozlu sayfalarında kalacak kadarmış sevgimiz.

Bunu dememle hem benim hem onun gözünden bir damla gözyaşı düşmüştü.Elimin tersiyle gözyaşımı silip devam ettim.

Nisa:Herşeye rağmen güzeldi...

Cemal:Hep güzel hatırla tamam mı(tanıdık geldimi😔)

Nisa:Yapabildiğim kadar ama gerisi karanlık.

Dedim ve kapıdan çıktım kapıyı kapattım,kapatır kapatmaz yere yığıldım ve ağlamaya başladım.

Sonra kendimi burada daha fazla rezil etmemeye karar verdim.Evde ağlardım sonuçta.

Zar zor siteden dışarı çıktım şansıma geçen taksiyi durdurdum ve eve geldim gelir gelmez kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım.

Cemalden:

Gitme diyememiştim.Kendimden nefret ediyordum.Söylediklerin de haklıydı survivorun tozlu sayfaları arasında kalmıştık.

Ona kal diyemezdim.Biz olamazdık.Bunu oda biliyordu.Zaten beni arkadaşı olarak gören oydu.

Bazen çok kafa karıştırıcı olabiliyordu herşey.

Onu son görüşüm olduğu kafama yeni dank etti ki heralde bunu ucu sızlayan burnumdan anladım.

Gözlerimi kapattım ve gözyaşlarımın süzülmesine izin verdim. Gözyaşlarım süzülmeye devam ederken araya giren hıçkırıklarım etraftaki sessizliği bastırdı.

Yaşadığımı hissediyor muydum.En son acaba ne zaman içten güldüm diye düşündüm.Cevabı basitti Nisanın yanı.

Aslında ben onun yanında bütün duygularımı rahatça yaşayabiliyordum çünkü o beni yadırgamıyordu.

Ağlamayı sevmem çünkü çok çirkin olduğumu düşünürum ve ağlarken kimsenin yanında olamaz, utanırım ama onun yanında öyle olmuyordu işte.

O varken istediğim gibi gülüp istediğim gibi ağlayabiliyor istediğim gibi duygularımı yaşayabiliyordum.

Şimdi ise tüm bunları kaybettim,duygularımı kaybettim ve kendimi koca bir boşlukta hissediyorum.

Banyoya girdim.Soğuk suyu açtım ve altına girip çöktüm.Cenin pozisyonu aldım,duşun altında ağlamak beni rahatlatıyordu.

Nisadan: