Dit is boek 2 vervolg van adopted By one direction
Het gaat over dat Demi is weg gegaan die nu 10 maanden verder is,
ze heeft bruine lenzen in en bruin haar omdat ze niet herkend wilt worden.
Ze heeft nu een achternaam ze woont bij Een vrouw die he...
We gaan zo naar de bus met zen allen om naar Duitsland te gaan voor me volgende optreden. Dus dat betekend dat het ongemakkelijk gaat worden onderweg. Pj heeft gezegd dat we zelf er naar toe moeten omdat hij druk bezig is. Bryan en ik zitten rustig op onze kamer nog. Sinds dat gesprek wat al een week geleden is is het best ongemakkelijk. Sinds dat gedoe ook hebben we ook niks gedaan niet gekust alleen geknuffeld dus het is voor ons ook raar aan het worden. Pj appt me dat ik nu moet komen dus pak me koffers en loop snel naar beneden en check me uit. Bryan probeert me bij te houden net als de andere maar ik blijf door lopen. Ik kom de bus in en loop direct me kamer in en doe hem op slot. Na paar min wordt er op de deur geklopt maar ik doe niks. "Demi doe open.." Bryan klinkt best verdrietig maar nee het is zo ongemakkelijk en het wordt alleen maar erger... Ik hoor hem weg lopen en wordt geappt door Bryan,Ni en Pj. Nou de eerste twee skip ik en kijk wat Pj te zeggen heeft.
We komen morgen avond in Duitsland aan dus doe niks doms.
Ik ga gelukkig niks doms doen want ik wil hier blijven. Maar moet wel eten, drinken, plassen en etc dus helaas. Er wordt geroepen dat er Pizza is en met dat loop ik naar voren. Mijn vaders zitten aan de keuken met Bryan en Lena. Ja Pez en Nor waren gisteren weg naar hun eigen werk dus zit nu opgescheept met ze. Ik pak de doos en ga op de bank zitten en eet in stilte. Ik merk dat ze blikken uitdelen en vaak naar me kijken, zonder iets te zeggen geef ik mijn pizza aan Ni en loop naar me kamer.
Ik wordt opgetild en wordt op de bank gegooid en zie Louis een meter voor me blijft zitten en de rest erbij komt. Ik rol me ogen en zucht diep "Demi sorry wat we hadden gedaan praat alsjeblieft weer met ons..."smeekt papa Haz "We willen weer zoals hoe het eerst was dat het gezellig is" zegt Papa Lo "En ik wil weer met me zus kunnen praten zonder dat het raar wordt" lacht ze en duwt me een beetje. Ik grinnik en zeg " dit was niet gebeurd als het op een andere manier was gedaan..." Ze knikken en Bryan kijkt me niet aan "ik ga naar bed" met dat loop ik naar me kamer. Maar hoor nog net "dit gaat vast lang duren voor ze zich zelf weer is" "Hoop het niet..." hoor ik Bryan zegt zeggen Ik slik met dit doe ik hem pijn maar hoe iedereen deed op die dag. Het was niet normaal ongemakkelijk en kleinerend.
Ik wordt wakker en kijk op mijn telefoon en zie dat ik best lang heb geslapen. Ik kijk uit het raam en zie dat we in Duitsland al zijn echt gaaf. Snel doe ik kleine dingen nog in me koffer en loop naar voren en leg die al in de soort van woonkamer. Iedereen doet het zelfde en als we er eindelijk zijn, gaat iedereen naar zijn kamer behalve ik. Bryan en ik delen altijd een kamer maar na hoe we doen tegen mekaar denk ik dat we ruimte nodig hebben. Iedereen heeft een kamer en is bezig met uitpakken, ik pak een kleine kamer met een balkon. Nadat ik heb uitgepakt sta ik op het balkon en geniet van het uitzicht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Was alles maar normaal, maar ik denk na alles dat ik ruimte echt nodig heb. Ik wil niet me relatie kapot maken maar ik wil hem ook niet pijn doen. Er wordt geklopt en hoor achter me "waarom kom je niet bij mij?" Ik zucht "omdat ik ff ruimte nodig heb om alles op orde te zetten na deze rare week" Ik hoor hem slikken maar als ik me om draai kijkt hij me boos aan. "Weetje als je het uit wilt maken prima, ik ga niet langer me zo laten voelen door jou." Hij draait zich om Ik hou hem tegen " Bryan wacht ik bedoel.." Maar wordt tegen gehouden "ik wil je bullshit niet horen oké!" Met dat loopt hij snel weg, mij achter laten. Ik weet echt niet wat er gebeurd is maar het doet pijn. Ik plof op de stoel en begin te huilen. Stomme jongens als het niet op hun manier gaat dan doen ze je meteen pijn met woorden. Ik veeg me tranen weg en kijk in de spiegel en doe wat make up op als ik naar beneden ga om wat te eten in de kantine. Ik zie iedereen er al is zoals Bryan maar hem gun ik geen blik. Ik pak wat eten en ga ergens anders zitten. Met diep in mijn gedachtes hoe alles gaat komt er ineens een random jongen zitten... Ik kijk hem aan en dan om me heen en zie mijn familie en Bryan me in de gaten houden. Bryan die natuurlijk boos kijkt ik rol me ogen en kijk dan de jongen aan. Hij steekt zijn hand uit en zegt " hi ik ben Mason ik zag je alleen zitten dus dacht kom er gezellig bij zitten" Ik grinnik en pak zijn hand vast en schud zijn hand en zeg " leuk je te ontmoeten Mason ik ben Demi" Na ons gesprek praten we echt super veel tot ik merk dat het echt laat is. Mason merkt het en zegt "hier is me telefoonnummer" Ik pak een kaartje en knik hij loopt snel weg. Ik grinnik en loop dan weg en zie dan nog iedereen zitten. Serieus houden ze me echt in de gaten. Papa Ni zegt " wie was die jongen?" "Mason hij vond apart dat een meisje, zoals ik blijkbaar alleen zat dus wilde hij gezelschap brengen. Hij is echt super aardig en grappig maar ik ga slapen later" En huppel naar boven en hoor "die is vrolijk"
