Jeon's last chance

Kaza

Oy vermeyi unutmayın, iyi okumalaarr

"A-anne" Jimin'in gözyaşları yavaş yavaş yanaklarından aşağı süzülürken telefonu elinden düşürdü.

"Jimin?" Jungkook diğer odadan seslenerek Jimin'in yanına mutfağa doğru yürüdü, ama Jimin koşarak dış kapıya yöneldi.

"ANNE, ANNECİĞİM" Jimin yüksek sesle bağırarak ne ayakkabı ne de mont kendini dışarı attı.

Jungkook ne olduğunu anlamamıştı ama kötü bişey olduğu kesindi, sevgilisinin peşinden koşmaya başladı "Jimin bekle nereye" Jimin'e seslendi ama Jimin etrafındaki hiçbirşeyi umursamadan son hızla koşuyordu...

Nereye gittiğini o da bilmiyordu, sadece koşuyordu, şuan sadece annesinin iyi olup olmadığını bilmek istiyordu, hem ağlıyor hemde sokakta koşuyordu "Anneee"...

Jimin bilincini kaybetmek üzereydi ama yinede koşmaya devam ediyordu ta ki yüksek sesli bir korna sesi duyana kadar, Jimin korna sesiyle irkildi ve durdu, arkasını döndüğünde kocaman sarı bişey kendisine doğru süratle geliyordu ve 2-3 saniye sonra sert bir şekilde kendisine çarptı.

"JİMİİİNNNN" Jungkook acı içinde seslendi sevgilisine, onun kıyamadığı , hayatının anlamı saydığı kişi gözlerinin önünde kanlar içinde yatıyordu...

Jimin... Jimin o an canının çok yandığını hissetti, yere düştüğünde herşeyin kendisi için son bulduğunu sandı, hayatının karardığını hissetti...

Jungkook koşarak sevgilisinin yanına geldi, başını kaldırdı ve dizine koydu "J-jimin, sevgilim" Jungkook'un elleri titriyordu, bebeğinin kan içinde kalan yüzüne dokunamıyordu,  sesi titriyordu konuşamıyordu , resmen miniği onun gözleri önünde ölmek üzereydi...

"J-jungkook...c-canım yanıyor" Jimin bunu söylerken sesi titriyordu ve gözlerinden yaşlar akıyordu...

Jungkook'da onu böyle görmeye dayanamıyordu ağlamamaya çalıştı ama ağlıyordu " Dayan sevgilim, AMBULANSI ARASANIZA NE DİYE BAKIYORSUNUZ SEVGİLİM ÖLÜYOR" Jungkook etraftaki insanlara şiddetle bağırıyordu ambulans çağırmaları için.

Jimin'in bilinci kapanmaya başlıyordu, gözleri kararıyordu, halsiz hissediyordu...canı çok yanıyordu "Annecim" dedi ve bilinci tamamen kapandı...

Göz kapakları çok ağırdı, kaldıramıyordu,gözlerini zar zor açtı Jimin, canı yanıyordu boyunluk olduğu için kafasını hareket ettiremiyordu, gözleriyle sağa sola bakındı hastanede olduğunu farketti, elini zar zor kafasına götürüp olayları hatırlamaya çalıştı, en son yere düşmeden önce gördüğü ona hızla gelen bir kamyondu, sonrası acı...

Odanın kapısı açıldı, Jimin gözleriyle gelene baktı, bu kocasıydı.

"Jimin, sevgilim sonunda uyandın" Jungkook'un ses tonu çok heyecanlı geliyordu, Jimin bu sesi duyunca mutlu olmuştu, sanki 10 yıldır görmüyor,duymuyordu kocasını, çok özlemişti, zar zor gülümsedi...

"Doktor bey , hemşire hanım buraya bakın Jimin uyandı" Jungkook bağırarak hastaneyi inletti ve Jimin'in yattığı yatağın kenarına oturup ellerini tuttu.

"Sonunda uyandın Jimin, sevgilim kaç gündür uyuyordun biliyor musun" Jungkook'un gözleri doluydu ve gülümseyerek Jimin'le konuşmaya çalışıyordu.

"J-jungkook" Jimin zar zor konuştu.

"Su verir misin"

Jungkook hemen yerinden fırlayıp bir bardak su doldurdu ve Jimin'in kuru dudaklarına bardağı getirdi, Jimin bir kaç yudum içti
"teşekkür ederim" dedi sessiz bir sesle.