Beş Paraya Evlilik

Serseri

Pencereden sızan ışık uyandırdı bu sabah beni, uzun zamandır ilk defa farklı uyanmıştım sanırım. Güneş yeni doguyordu, pencereden gökyüzüne bakıp derin bi nefes aldım. Güçlü olmam lazımdı.

Kavaltıyı hazırlayıp çıktım evden, kuaföre geldigimde Gülşen ablanın kocası, Ushan'ın ustası vardı. Bu adamdan gerçekten korkuyordum. Temizlik mazemesini almak için tuvalete gittigimde,

-Aaaa!!! Canım acıyor ne yapıyorsun sen! Bırak beni!

Saclarımdan tutmuş, iki elimi tek eliyle tutup duvara dayamıştı beni, nefes dahi almakta güçlük çekiyordum.

-Sana borcun yok demiştim, ne yaptıgını sanıyorsun sen!

- Bende sana, bana yumurta yada ekmek al dememiştim!

Diyecek bişeyi kalmamıştı, sadece gözlerime bakıyordu.

-Ushan, gidiyoruz! dedi ustası, beni bırakıp devam etti yoluna, arkasından bakakalmıştım. İlk defa bi erkekle bu kadar yakın olmuştum. Duvardan sürüne sürüne dizlerimi büktüm.

USHAN!

Benden 15 cm kadar uzun, kaslı, kirli sakalları olan, sarışınımsı bi çocukdu. Benden bikaç yaş büyük oldugu belliydi.

-Hey! diye bagırdı Gülşen abla, benim bi ismim vardı!

-Efendim.

-Nerdesin sen iki saattir?

-Temizlik mazemelerini hazırlıyordum.

-Hadi hemen başla.

-Tabi.

Temizlik bitmiş yemeklere başlamıştım, pilav ve cacık yapmamı istedi Gülşen abla.

Yemekleri yine ikiye ayırıp, götürmek için yola tam çıkacakken aynadaki yansımama baktım, örülü uzun saçlarım vardı, kendimden geçmişcesine yavaş yavaş açtım saçlarımı, tokamı bilegime geçirip çıktım kuaförden. Gittigimde usta yoktu tamircide ne yapacagımı bilmiyordum, yemekleri bi kenara koyup cıkmayı düşündüm, tam koyacakken yemekleri;

- Onların yeri orası degil! Arkadaki odaya götüreceksin. dedi usta.

Olumlu şekilde kafamı salladım.

Odaya girdigimde bi tamirciye göre gayet temizdi etraf. Arkamdan bi ses;

-Saclarını bida açma!

Ushan'dı bu. Onu gördügüme sevinmiştim içten içe.

-Neden? diyebildim sesizce.

-Sen dedigimi yap! dedi ve cıktı, cevap vermemi bile beklemeden.

Tamirciden çıktıgımda düşüne düşüne yürüyordum, Ushan'ın dedikleri aklıma takılmıştı, neredeyse bütün gün bunu düşündüm.

"Bu akşam geç cıkacaksın." dedi Gülşen abla. Tek kaşımı kaldırıp "neden" der gibi baktım, "hastaneye gidecegim burası asla boş kalmayacak" dedi. Peki ya ben şimdi anneme ne hesap vercektim? Hemen eve gidip anneme not yazmak geçti kafamdan, not yazıp ne diyecektim ki? En iyisi akşına bırakmaktı. Belkide ögrenmesi en iyisi olacaktı. Gülşen ablanın dönmesini beklemeye başlamıştım, aklıma birden Ushan geldi. Sabah olanları hatırladım. Bi an sırıttıgımı fark edip kendime çeki düzen verdim. Hava baya kararmıştı, 'annemin gelmesi yakın' diye geçirdim içimden.

1 saat olmuştu, hava iyice kararmış, annem eve çoktan gelmişti. Elime yasladıgım kafam tam uyuya kalacakken kapının sesiyle uyandım. Gülşen abla gelmişti, hemen çıktım oradan. Ama bir sorunum vardı,bu karanlıkta nasıl eve gidecektim? Serseriler, babam gibi ayyaşlar içten ice ürpertiyorlardı beni.

Elimi yumruk şeklinde sıkıp çıktım oradan, sokaga ilk adımlarımı atıyordum, bi an önce evde olmak için dua ediyordum.

Allah kahretsin! İşte korktugum başıma gelmişti, ayyaş bikaç tane genç, yaylana yaylana karşımdan geliyorlardı, ne yapacaktım ben şimdi?

- Hey güzelim, bize de bi güzellik yapmaz mısın?

-Alt tarafı beş dakika dışını sıkacaksın.

-Sende istiyorsun, biliyoruz.

Ne diyordu bunlar, adımlarımı iyice hızlandırıp hafif hafif koşmaya başladım. Korkudan ölüyordum.

"Bana bakın gençler!" dedi biri arkadan. Serserilerin dönmesi saniye sürmedi, meraklı bakışlarla karanlıktan çıkacak yüzü arıyorduk.

Ushan'dı bu, serserilerle sert bi şekilde konuşuyordu, ona itaat edercesine dinliyorlardı onu, ne dedigini duyamıyordum yolumada devam edemiyordum çünkü geceegim yolu kaplamışlardı, çekilmelerini bekliyor aynı zamanda izliyordum.

Ushan onları elleri arkada yollamıştı oldugum yerden.

Yanıma gelip "iyi misin?" diye sordu,"sen gelmesen iyi olmazdım belkide" dedim

-Sana saçını bida açma demiştim" dedi kaşlarını çatarak,

-Böyle olacagını bilemezdim, üzgünüm

-Hadi eve dogru git

-Ya bida karşıma çıkarlarsa?

-Merak etme, biraz arkandan bende geliyorum.

Kafamı sallayıp yoluma devam ettim, içim öyle bi rahatlamıştı ki anlatamam.

Evin kapısına geldigimde arkamı döndüm, hiç kimse yoktu, Ushan'ı göremiyordum, onu göremedigim halde elimi sallayıp içeri girdim.

Ahh birde annem vardı, şimdi ona ne diyecektim?

"Annem deliye döndü abla neredesin sen?" Diye diye yaklaştı kardeşim yanıma, "şşşş" dedim. Odaya girdim annem yoktu, kardeşime sorunca annem nerede diye karakola gittigini söyledi, ahh anne iyiyim ben!