Journey Inside (Stand Alone)

JOURNEY 31

Chapter 31

Disappeared

"Hey Vans! Saan tayo pupunta? Marunong ka bang mag drive?"

"Of course! I'm an adult now, Riz! Let's try my new brought car." Masiglang sinabi ni Vans sa akin habang papalapit sa puting kotse na nasa harapan namin.

Yes, his bike already evolved now. From two wheels, ngayon four wheels na. Yumaman bigla ang boyfriend ko.

I giggled, nagpadala kasi sa kanya ang kuya niya noong nag birthday siya nitong nakaraang araw lang. Kakabili lang niya kahapon ito, kaya ngayon gusto na niyang sulitin.

Speaking of his birthday. Pinagmasdan ko ang leeg niya at may hinanap doon. Niregaluhan ko kasi siya ng dog tag na may buong pangalan niya na nakaukit sa pendant noon. Napangiti naman ako ng makita ko ito.

"Saan nga tayo pupunta?" Paguulit ko naman na tanong.

He simply smiled and clicked the key button of his new car. "To your favorite place."

Namilog ang mata ko doon, ibig sabihin pupunta kami sa dagat? That's my favorite place, kahit dalawang beses palang naming napuntahan iyon noon kasi malayo at wala kaming sasakyan.

Napapitlag ako saglit nang lumapit siya sa likod ko at hinawakan ang parehong balikat ko, pagkatapos ay isinakay na ako sa loob ng kotse niya.

Pinagmasdan ko siyang pumasok sa loob at pagkapasok niya ay pinaandar na niya ang engine ng sasakyan.

I narrowed my eyes at him. "Sigurado kang marunong ka talaga Vans?" I trust him naman pero hindi ko pa kasi siya nakikita na nag drive ng four wheels. Ngayon pa lang kung sakali.

I heard him chuckled at nangingiti akong tinignan. "Don't you trust your boyfriend? Don't worry hindi ko ipapahamak ang sweetheart ko," he said swetly.

Nag init ang pisngi ko sa itinawag niya sa akin. Sweetheart... ilang beses ko ng narinig na tinawag niya iyon sa akin pero hindi pa rin ako sanay. Nahihiya pa rin ako.

"Nasubukan ko ng i-drive ang truck ni Mang Carlos noon, ilang beses kaya alam ko na. Don't worry, okay?" He explained furthermore.

Tumango naman ako. "Let's go na!" Masigla at mahihimigan ang excitement sa boses ko nang sabihin ko iyon. Pero hindi gumalaw ang katabi ko.

"Seat belt first. Ikabit mo muna," Vans said kaya napatingin naman ako sa seat belt na nasa kanang gilid ko palang.

"Ay oo nga pala," mahina akong tumawa at kinuha ito at sinubukang ikabit sa akin pero naka isang minuto na yata ako sa pagkakabit pero hindi ko magawang ma-lock iyon. "Pano ba ito?" Bulong ko sa sarili ko

Narinig kong mahinang natawa si Vans at nanlaki ang mata ko nang lumapit siya sa akin at kinuha sa kamay ko ang seat belt. Ang bilis niya lang na naikabit iyon. Naramdaman ko pang nag-init ang magkabilang pisngi ko.

"Thank you..." I murmured at kinagat pa ang pang ibabang labi ko.

Tipid naman siyang ngumiti sa akin at pinaandar na ng tuluyan ang sasakyan.

There are two memorable feelings when you are in a trip. First, the view and sceneries you will passed by while you are on the way to your destination. And second, is the destination itself, lalo na kapag maganda ang nakaplano mong puntahan na lugar.

For me, the most beautiful creation I've seen in my entire life is the sea. Mysterious yet wonderful. Wala pa yatang naka measure kung ilan ang lalim ng lahat ng dagat sa buong mundo.

Although water is one of our enemy in this world pero gustong gusto pa ring puntahan ng maraming tao ang pinakamalaking anyong tubig sa mundo para magpahinga. To relax and ease their minds because of work loads and too much activities in school.