Fail in love.

bang

Vol met ongeloof keek ik hem aan, waarom gunde hij me niks? Ik zag zijn gezichtsuitdrukking niet door het vage licht van de discolampen. Voordat ik het door had stond Michael naast me en sloeg Niall neer. Ik schrok en wist niet wat te doen. Wat kon ik dan ook doen tegen een grote bezwete aap?

'Stop' Schreeuwde ik dan ook maar.

Natuurlijk luisterde ze niet, wat kon ik ook denken?

'STOP verdomme!' Ik begon nog harder te schreeuwen en zwaaide met mijn armen in de lucht alle kanten op.

De jongens lagen op elkaar en sloegen elkaar steeds weer neer. Had niemand door dat dit aan de gang was? Al snel waren de overige 4 jongens bij me, en werden de lampen aangedaan. De muziek werd gestopt, maar inplaats van iets te kunnen zien waren er alleen maar flitsen van de pers. Ik werd gek, mijn maag voelde ik omdraaien. Serieus? Moest ik nu echt kotsen? Ik liep naar de bar, en pakte een glas wat op water leek en dronk het in een teug leeg.

'Megan? Ben je er nog?'

Ik keek naar de jongen die het zei, maar ik kon hem niet herinneren. Zijn gezicht kon ik niet in mijn hoofd plaatsen, o my god wat gebeurt er met me? Ik keek om me heen en hulpeloos zag ik niemand die ik kon, waar moet ik heen? Ik rende naar buiten en zocht de dichtbijzijndste onbekende steeg.

~ Harry p.o.v ~

Met een blauw oog en een paar schrammen op zijn armen en benen, is Niall dan eindelijk verlost van de pers en de mensen in de club. Wat bezielt die jongen toch de laatste tijd? En wat doet hij allemaal met Megan achter onze rug om? Ik en de jongens beginnen ons steeds meer zorgen te maken over hem. Diep in gedachten word ik ineens onderbroken.

'Wacht ho, waar is megan?!' Riep Louis ineens uit.

'Zeg nou niet-' Begon Niall.

'Ze is wéér weg' Eindigde Zayn voor hem.

We stonden inmiddels buiten en besloten maar de straten te verkennen.

'Wacht ho, ik heb Megan net nog gezien voordat ze wegrende!' Riep Liam na een tijdje.

'Waar? Wat? Waarom rende je niet achter haar aan? Waar ging ze naartoe? Wat was er met haar?' Niall schreeuwde de zinnen paniekerig naar Liam toe.

'Ehh, ze herkende me niet eens leek wel, ze keek me alleen raar en paniekerig aan. Net alsof ze drugs heeft gehad... Ik dacht dat ze naar de wc ging, sorry Niall'

Niall draaide zichtbaar door, maar waar moesten we beginnen met zoeken? Haar mobiel nam ze weer ers niet op. We besloten contact te houden en allemaal een andere kant te gaan pakken.

~Megan p.o.v~

Ik was bang, ik zag alles draaien en kon niets herinneren. Waar was ik? Wat moet ik doen? Wie kan ik vertrouwen of opbellen? Ik sloeg mijn armen rond mijn knieën en probeerde mezelf gerust te stellen.

'Daar ben je! Ik heb me rot geschrokken en gezocht naar je'

Ik keek naar de jongen met blonde lokken, wie was hij? En waar ken ik hem van? Vaag herinnerde ik me iets maar ik kon nog steeds niets met vage beelden. Ik zocht mijn stem bijelkaar en keek verontschuldigend naar de onbekende jongen.

'Sorry jongen, maar ik weet niet eens wie je bent?'

'Wat? Megan?'

'Aha! Dat was mijn naam ook al weer!'

De jongen keek me bezorgt aan en ging naast me zitten.

'Megan je bent dronken, doe niet alsof je dom bent'

'Wie ben je?'

'Niall Horan'

In een vlaag kwamen een paar vage beelden langs mijn hoofd en mijn buik ging als een gek tekeer. Gevoelens, kriebels alles kwam los. Ik was verliefd op deze jongen, dat wist ik wel nu. Maar waarom? En wat betekende hij voor me? Waarom kan ik me ineens niets meer herinneren?

'Niall ikk-k'

Ik probeerde te staan en viel meteen om waarbij Niall me vong.

'Rustig Megan ik ben bij je'

'Ik kan me niets herinneren, en ik ben bang Niall. Heel bang zelfs, maar wat ik wel weet is dat ik tot over mijn oren verliefd op je ben, wat moet ik doen? Waarom voel ik deze gevoelens voor je? En wat ben jij van mij Niall? Zijn we vrienden of hebben we wat?' Wanhopig en paniekerig vroeg ik het hem.

'Megan ikk-k' Hij sloeg stil en enkele minuten zeiden we niets.

'Niall vertel het me NU' Bracht ik na een tijdje uit.

Ik probeerde rechtop te staan om hem vervolgens goed aan te kunnen kijken. Niall schraapte zijn keel en leek lang te denken totdat hij eindelijk begon met vertellen.

'Ik weet niet of je me herinnert, of je dit ooit gaat herinneren. Ik weet niet wat er met je is gebeurt, waarom je zo ongeordent bent op dit moment. Maar het recht op de waarheid heb je en mag je nu weten. Bij alles wat wij hebben gedaan of doen voel ik meer voor je, ik zou haast niet eens weten hoe dat kan Megan. Ik heb het nog nooit zo intens gevoelt en het maakt me bang, wanhopig, gek gewoon! Ik weet niet wat ik er mee aan moet, op het ene moment zoenen we het andere moment negeren we elkaar. Ik heb vandaag iemand anders gezoent, waardoor we in deze positie zijn gekomen. Het is allemaal mijn schuld en ik voel me zo fout. Ik had nooit met je zo mogen omgaan, dat verdien je niet Megan - '

Niall kwam even op adem en ik keek hem alleen aan. Alles moest bij mij even inwerken.

'Ik-k weet niet wat ik moet Megan, ik weet het echt niet. Zelf kom ik er niet uit en aan de ene kant wil ik dit zo laten gewoon vrienden. Niks gekwetst en niks gevoelens, maar we falen toch wel weer waardoor we juist gekwetst raken. Relatie? Ben ik klaar voor een relatie? Ik heb je vandaag nog verdomme pijn gedaan en eerst deed het niets met me! Maar toen ik je met Michael zag staan brak ik door midden Megan-'

Niall ging al harder praten en zijn stem was zo kwetsbaar.

'Maar ik ben vandaag achter iets gekomen waar ik eerst over zat te twijfelen. Megan ik-k ik ben verliefd op je geworden en-n ik zou het niet aankunnen om je kwijt  te raken. De laatste uren van vanavond voelde ik me zo leeg en paniekerig toen je weg was, sorry voor alles wat ik je aan heb gedaan. Ik had niet zo met je gevoelens mogen spelen, ook al was het soms onbedoelt'

Ineens kreeg ik door dat ik zat te huilen, waarom? Ik kan deze jongen helemaal niet? Niall kwam dichterbij en met twee handen pakten hij mijn gezicht teder vast. Hij veegde een paar tranen weg en keek me diep aan. Ik kon zien dat elk woordje gemeend was. Ineens voelde ik me misselijk en mijn stem leek nergens te bekennen. Ik wou Niall vertellen dat het goed was, dat ik het hem vergaf. Maar mijn stem was weg, het leek net alsof mijn luchtpijp werd dichtgedrukt. Ik keek Niall hopeloos aan en voelde mezelf langzaam zonder adem wegglippen uit Niall's armen op de grond. Meteen werd het zwart voor me ogen en hoorde ik nog vaag geschreeuw, sirenes en mezelf opgetilt worden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sorry sorry sorry voor het lange wachten!  Ik hoop dat het een beetje waard was!

Blijf vooral doorgaan, dat blijft me pushen! Vote, comment, fann

Salutx!