Chapter 2: Calie Louine

36 1 2
                                    

'Food is my greatest love.' - Calie

Chapter: Calie Louine

"Who the hell took the wheels!?" nagtatagis bagang na sigaw ko.

I'm frustrated as hell.. Sino ba namang matinong tao ang kukuha ng gulong.

I have a short temper that's why you don't want to mess with me.

Anyways, I am Calie Louine. 17 years old. My mom is half korean and half filipino and my dad is pure american. So, technically I am 1/4 filipino. Not like Swiss I could speak tagalog fluently. I have brown curly locks which I inherited from my father, big black eyes, button-like nose and a perfectly sculpted, pink, plump lips.

Let's see.. Uhm.. They say I'm pretty but I say I'm handsome. They say I'm cute but I say I am not a dog. Unlike other girls I don't do the 'Damsel in Distress' thingy. I am an independent woman who lives her life to the fullest.

Padabog na naglakad ako patungo sa kotse at nagtanong sa counter.

"Ate may nakita po ba kayong kumuha ng gulong? O kahit sino man lang na tumangay nito?" tanong ko kay ate sa counter. Sasagot sana siya nang may biglang sumulpot na babae.

"Ay naku, Maam! Hindi po namin napansin eh.." sabi nung babaeng mukhang pokpok sa sobrang kapal ng make-up at sa sobrang ikli ng short.

"Excuse me miss, ikaw ba ang kinakausap ko?" pa-inosente kong tanong.

She narrowed her eyes at me and walked out like a pathetic little bitch.

Hmp. That serves her right to barge into other people's buisnesses.

You may call me a bitch but that's how frank I am.

"Now ate, same question." sabi ko kay ate Cashier. Mukhang natakot naman siyang mabara kaya sinagot niya ako ng maayos.

"May nakita po akong dumaan sa kotse niyo na dalawang lalaki. Tapos lumingon lang po ako saglit at bigla na lang po nawala yung gulong. Ang gwapo nga po ng dalawang lalaking yun." sabi ni ate Cashier na kinikilig.

"I'm not asking for unnecessary comments." I said as I walked confidently with my chin held high.

Nang makarating ako kay Swiss ay agad kong sinabi sa kanya ang sinabi sa'kin kanina ni ate Cashier.

"That's okay I'll just buy us some spare tires." sabi niya. At binatukan ko naman siya.

"Aww! What was that for!?" reklamo niya habang nakahawak sa batok niya.

"Yan kasi ang problema sayo yats eh, masyado kang mabait. Dapat marunong ka rin lumaban. Saka kung bibili ka pa ng gulong, gagastos ka pa ng malaking halaga. Pwede mo pang ipanlibre yun sa'kin noh." I bluntly said. OA na  kung OA per totoo naman.

"Sige na nga." she said with an accent.

She said it like: 'Seygey na nge.'

And I can't help but to laugh.

"Argh! I shouldn't have said that!" she said frustrated.

"Okay lang noh. It's kinda cute." then I smiled at her.

Then she smiled back.

"Anyways, we need to find whoever took our wheels. And kindly ask them to give it back." sabi ni Yats.

"No! Even if we need to take drastic measures we'll do!" sabi ko sa kanya.

"Fine, fine!" she said chuckling.

"Diba may pangalan lahat ng gulong mo?" tanong ko sa kanya.

Dati akala ko na, it was a stupid idea to put her name on the wheels of the car. She has a habit of naming  her stuff But what do you know, that it would come in handy.

Empty SpaceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon