A Space Apart

Chapter 1

Jieun's point of view

"Hoy! Tulaley ka na jann! Iniisip mo na naman si Yeonjun noh?" Sabi ni Hyojin.

"Malamang! Meron pa bang ibang iniisip yan?" Sabat naman ni Jihoon.

"Nako jusko. Sabi ko sayo Jieun tigilan mo na si Yeonjun!" Sabi naman ni Sihyun.

"Bat ka ba? Wala pa naman nililigawan yung tao eh... So, ok lang yan!" Sabi ko sabay ngisi.

Pero sa totoo lang... Wala na kong hihintayin pa at hahabulin.

"Eh may gusto na yung tao eh." Sabi naman ni Minji.

"Bakit nililigawan niya ba? Hindi diba? Edi may pag asa pa." Tumawa ako ng malakas.

"So hihintayin mo pang ligawan niya si Rena bago mo tigilan?" Tanong sakin ni Yedam.

"Haysss, syempre. Ganun talaga, mapanakit ang tadhana.... Pero kung hindi pa naman.... Why not go for it, diba?" Iniba ko yung sinabi ko sa dulo. Ayokong maging negative. Sabi nga nila diba 'Positive attract positive and negative attract negative'. Oh diba. Ohy! Hindi yan integers sa math ha!

"Andyan naman kasi si Hyunsuk hyung." Bigla kong na tandaan si Hyunsuk sa sinabi ni Junkyu.

"Oo nga pala! Asan na yun si Hyunsuk?" Tanong ko nang may biglang mag salita sa likod ko.

"Hanap mo ko?" Tiningnan ko siya.

"Oo. Hinahanap kita kanina pa. Wala na kasing madaldal dito eh." Sinimangutan niya lang ako.

"De joke lang. Hindi kasi kita nakikita simula kanina. Oo, kanina pang umaga!" Sabi ko sa kanya

"Na late ako. Hindi ako ginising ng mga hinayupak eh." Tapos tiningnan niya ng masama sina Jihoon.

"Ang tanda mo na Hyung! Hindi mo pa rin kayang gumising ng MAAGA?" Banat naman ni Jeongwoo.

"WAHAHAHAHHA! Hindi ka na nasanay at dyan kay Hyung?" Tanong naman ni Yoshi. Mga timang talaga. Hindi na ginalang yung nakakatanda.

Nilibot ko yung mata ko at nakita ko si Yeonjun. Oo Siya na naman. Hindi naman siya nawawala sa isipan ko eh. Char! Hahahah! Ewan ko ba, ayaw pa kasi akong jowain! Juk lang mga tih!

"Hey, Junnie!!!" Well, ayan na naman sila!!!!!!! Pipigilan na naman ako! Mga hangal! Buset!

"Ano?" he coldly said. I already told you. Wala na akong hahabulin pa. I'm just taking time.

Time to have him.........

"Ang sungit mo naman! Ka aga ehy! Maganda ang araw, smile ka naman dyan!" Tumingin ako sa kanya pero wala pa rin akong makuhang expression. As usual.

"Maganda nga ang araw.... Nung wala ka dito sa paligid." Ouch hahahahahaha! Buset.

"Oh, maganda yung araw mo kanina, pero ngayon... Mas maganda na." sabi ko sa kanya at nag wink.

"Bat ka ba nandito?" Tanginang yan. Bwisit amputa.

"Wala lang. Hindi ba pwedeng samahan ka?" Tanong ko pero wala pa rin expression.

"Ayokong makasama ka kaya pwede ba, umalis ka na?" Bullshit!

"Bakit? Masama bang makasama ka?" I smile..

But I'm dying inside!

Dying inside to hold you~ Char! Pinapatawa ko lang kayo.

Hinila niya ko papunta sa likod ng school.

"Masama. Napaka sama. Alam mo kung bakit? Hindi ko na malapitan si Rena. Ang akala niya tayo na, but, bullshit there's no us! THERE'S NO FREAKING US! I tried to explain it to her. Pero putek, ayaw na nyang makinig!" Bulyaw niya sakin.

"So ako ang may kasalanan? Ako ba ha? Ay oo nga ano. Ako nga. Putangina kasi eh! Bakit ba nag hirap mong iwasan? Kailangan ba lagi na lang ako yung mag hahabol? Kailangan ba ako lagi yung mag a adjust? Pwede bang ikaw naman? Ikaw naman yung gumawa ng paraan. Pucha! Kausapin mo ng maayos. Yayain mo sa labas. Oh gusto mo naman ako magpaliwanag kay Rena?" Umalis ako dun at lumabas ng school.

Sa totoo lang aalis naman talaga ako eh. Gusto ko lang ng onti pang oras. Pero mukhang bibig si Rena eh.

Nakarating ako sa tambayan ko sa dulo ng Street. Oo, nakalabas ako ng school. Walang nagbabantay eh.

Sariwa ang hangin at maganda ang view. Nakakarelax. Sa dulo kasi ng Street na to ay may dagat.

My tears start falling heavily. I'm used to it pero... Nasasaktan pa rin ako. Hahahaha. Pucha! Feeling ko pinipiga yung dugo sa puso ko ng sobrang diin.

I should stay away from him. I should ignore him... Right?

Tama nga siguro sila. Iwasan ko na siguro siya. It's been a year since I started courting him - Kuno. Well I'm just sticking around him -

Matagal ko na siyang gusto. Bata pa lang ako. He's my friend before when we were in kinder.

Flashback

My head was down because of shyness. I turned around still head down.

"Hello. My name is Kang Jieun. I'm 4 years old." as I said that I look at them slowly. I explore my eyes through the whole room. One guy cought my eye. He's writing something, his glasses were thick and black. He looked at me and I saw his eyes. Almond monolids eye.

"Jieun. Sit beside him." My teacher point at him. I go to him slowly.

As I reached the chair, I look at his tag.

"Choi Yeonjun." I read.

"Anyeong, Kang Jieun!" He waved and smiled at me.

"Anyeong!" I smiled.

That's where it all started.

End of flashback

"Hoy!" Soobin. The only person who knows my condition.

"Puchapa naman oh!" Tiningnan ko Siya ng masama.

"Naiyak ka na naman. Dahil na naman sa kanya?" He asked.

"Hmm. Meron pa bang iba?" I told him.

"Hays! Kasi naman. Tigilan mo na. Mas masasaktan ka lang. You're just choosing the wrong path. Mas lalo ka lang masasaktan." He said softly.

"Siguro nga. Just give me a little more time. Saglit na lang naman." I cried on his shoulder everytime. No one know that we were best friends.

He brushed my hair softly. He's too sweet. Kaya swerte si Lia dito sa lalaking toh. Oo. May girlfriend na yan.

"Choi Soobin." Someone called him.

"Hyung." It was Yeonjun. I bowed to both of them and get away.

Yeonjun's point of view

"What was that?" Tanong ko sa kanya.

"Dahil sayo na naman." What the hell he was saying?

"Anong Dahil sa kin na naman?" Tanong ko sa kanya.

"Dahil sayo NA NAMAN kung bakit Siya umiiyak." He told me.

"Kasalanan ko kung umiiyak siya dahil sakin? She chose it!" Kahit na ako nasasaktan kapag sinasabi ko toh. Anong meron?

"She chose it because she love you." Sabi niya sabay alis.

I took a glance on my phone. Ang sabi ko pa palitan ko na yung wallpaper ko.

Flashback

"AISHHHHHH! Bakit ka nag picture????"  Naiinis kong sabi. Ngumiti lang Siya.

"Oh ayan. Ang boring ng wallpaper mo eh. Ayan pinalitan ko. Sakto tumatawa ka eh." Oo. Yun yung kauna unahang ngiti ko sa kanya. She looks so sweet habang nakatingin sa wallpaper ko na picture naming dalawa.

End of flashback

What does it feel to be inlove?

To be continue...