Who Are You?

Chapter Twelve

.
.
.
.
Fane

Fane's P.O.V

Madaling araw at araw ng lunes... Nag-lalakad na ako papasok sa gate ng simbahan. Maaga dapat para walang tao para rin maka-paglinis kami ng maayos...

"O nariyan kana pala Fane..." Salubong saakin ni sister 

"Halika at pumasok na" Aya nya pa saakin... Ngumiti naman ako at...

"Sandali lamang po at may tatawagan Lang..." Paalam ko tumango Naman sya at...

"Sige... Maari mo rin bang hintayin dito si sister laly?" Naka-ngiti naman akong tumango at pumasok Naman sya sa loob... Sinimulan kong tawagan Ang tatawagan ko... Ngunit Hindi nya ito sinasagot.

Sa pang-apat na pag-tawag ko sakanya...

[Hello?] Sagot nya

"Kanina pa Kita tinatawagan bakit hindi kaman Lang sumasagot?" Malumalay kong tanong

[Pasenya ate... Nakalimutan ko kase Ang phone ko sa taas...] Paliwanag nya

"Sige... Pumunta ka kaagad dito sa simbahan ahh?" Malumalay paring Sabi ko

[Yes ate... Mag-aayos na po ako at pupunta na dyan]

"Sige... Ingat ka ahh?"

[ Opo... Bye!!]

"Bye" Sabi ko at pinatay na Ang tawag... Muli akong lumingon sa simbahan

'sana hindi sya katulad ko' Sabi ko sa sarili ko

"Fane? Bakit nasa labas kapa?" Biglang sulpot nu sister zealot... Isa rin syang sister dito

"Ahh... Hinihintay ko Lang po si sister laly" sagot ko Naman

"Ahh... O sya Mauna na ako sa loob upang makapag-linis rin" nakangiting sabi nya at ako nakangiting tumango Lang Kaya naman pumasok na sya

Ilang Segundo Lang ay natanaw ko na si sister laly... Lumapit ako upang tulungan syang mag-dala ng mga kahon na Hindi ko alam Ang laman at m-medyo mabigat. Ipinasok namin iyon sa loob ng simbahan matapos iyon... Ay nag-punas na ako ng alikabok sa mga gilid ng mga Santo... Wala pa-mang ilang minuto na ginagawa ko iyon ng biglang...

~tzzz~tzzz~

Kinuha ko Yung phone ko nung narinig ko iyon... Isang message galing sa isang unknown number

Fr:09987******

Ate nasa labas na ako. Nahihiya akong pumasok eh... Wala na akong load Kaya nakitext nalang ako sa Kasama ko.

Sino naman kayang kasama non... Lumakad ako palabas at medyo maliwanag na pero Wala paring tao at Hindi ko sya Nakita tumingin ako sa paligid pero Wala talaga sya...

"Pinag-loloko yata ako non ahh" bulong ko ng...

Napahawak ako sa may tyan ko ng may sumaksak doon... Ramdam ko Ang sakit neto at pag-tulo ng dugo sa bibig ko... Tinignan ko Ang may gawa non at...

"G-gay" bulong ko halos mag-kalapit Lang kami at parang nag-kakayapan Lang Kung titignan mo sa malayo

"Ako nga Fane " ngising Sabi nya "p-paano?" Hindi makapaniwalang tanong ko "Hindi ko rin Alam at Wala na akong pakealam! Basta Ang Alam ko papatayin na Kita" madiing bulong nya... Sa oras na to nakapag-isip pa ako Kung bakit sya nabuhay... At siguro tama ang hinala ko.

Nabuhay sya upang maparusahan ako... Nabuhay pa sya para bawiin Ang buhay ko... Wala akong dapat gawin dahil siguro nga ay eto na Ang parusa ko sa lahat ng ginawa ko... At Yun Ang bawiin ang buhay ko

"Why don't you beg to your life?" Nakakalokong ngiting tanong nya

"I-i won't b-because I k-know I deserve I-it" ngiting sagot ko... Kahit na nahihirapan na akong mag-salita

"Buti nga Alam mo eh! Any last words?" Mahinang tawa nya... Ngumiti naman ako at unti-unting tumingin sa kalangitan

"Sana tanggapin nya ako sa palasyo nya" unti-unting tumulo Ang mga luha sa mata ko at saka ako tumingin Kay gay

"I-I'm sorry" I said and he stub me on my heart.... I smiled at him even though I can't hear my breath my hearth...  Atleast even if Isa Lang sya ay nakahingi ako ng tawad.

Paalam...