O günden sonra hep mutluydum.Hiçkimse beni üzemezdi.O sırada kapı çalındı.Gelen Yiğit'ti.Kerem beni kıskanıp,Yiğit'i dövdüğünde onu hep unutmuştum.Yiğit'in yaraları hala duruyordu.Yiğitten özür diledim.
Yiğit; sen değil o Kerem denen çocuk özür dilemeli dedi.Sonra okulda bazı söylentiler duydum doğru mu? diye sordu.
Ne gibi?
Keremle sen sevgiliymişsiniz.
Yok artık bunu kim söyledi?
Kerem herkese öyle diyormuş.
Bana sormadan mı? Ona inanamıyorum bana sordu mu? Çıkma teklifi etti mi? ona çok sinirlenmiştim.Öyle bir sinirlendim ki Yiğit bile zorla sakinleştirdi.
Okulda ona tavır yapmaya başlamıştım.Kerem gelip,
Sana neler oluyor?
Hiç...
Öyleyse ne bu tavır.
Tavrım yok.
Söyle diye ısrar etti.
Herkese sevgili olduğumuzu söylemişin.
Evet.
Bana sordun mu?
Ne gerek var.
Çok gerek var dedim o da çekip gitti.
Yarım saat sonra kendine yeni bir sevgili bulmuştu bile.ben ağlayarak eve gittim.Yeniden depresyondaydım yataktan bir türlü çıkmadım.2-3 gündür yataktaydım.O sırada zil çaldı gelen Kerem'di..Nerdesin sen.
Sanane.
Nasıl sanane bugüne bugün sevgiliyiz.
Sen onu yanındaki sevgiline anlat.
Onu sevgilim mi sandın?
Evet.
O sadece takılmak isteyen kızlardandı.Bende hayır dedim.Yanağımı öptü ve barıştık.
Depresyondan çıkmıştım.Artık mutluydum.
DEVAM EDECEK...
