The Blind Light

Chapter 2

Verena

Grandma Erissa gave me a room. Sabi niya saakin ay matulog daw muna ako since she knew that I didn't sleep yet.

I was out overnight travelling from our kingdom to here. Ngayon lang din ako nakaramdam ng pagod simula kagabi.

I laid down on my bed and closed my eyes. This is my first time here pero it felt comfortable. I can feel Grandma Erissa's warm welcome and I couldn't ask for more.

She's the very first person who acknowledged me even though I am no good.

Akala ko ay wala ng taong katulad niya. Nawalan na ako ng pag-asa dati. Hindi ko na naisip pa na may tao pang may mabuting puso.

The world was just so cruel to me that I started thinking na pare-pareho lang ang lahat ng tao.

I sighed and let myself get pulled by the sleepiness.

*****
"Kuya? Why are you avoiding me?" Taning ko sa kanya. Nitong mga nakaraang araw ay bigla niya na lang akong hindi kinausap.

Kapag lumalapit ako sa kanya ay lumalayo naman siya. Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Nakakalungkot kasi baka may problema si kuya.

I want to be there for him, gaya ng ginawa niya saakin. Hindi niya ako tinalikuran kagaya ng iba.

"I'm busy," sabi nito at tinalikuran ako. Naglakad na ito palayo pero dali-dali ko itong hinabol.

"Teka lang, Kuya! May problema ka ba? You can tell me. Baka naman makatulong ako," sabi ko.

Lumingon siya saakin kaya ngumiti ako- pero ang ngiting iyon ay kaagad na napawi nang makita ko ang apoy sa mga mata niya.

"K-kuya?"

"Alam mo kung ano ang problema ko? Ikaw 'yon! Can you please stay away from me? I am no longer the same. Pagod na akong ipaglaban ka sa lahat. Tama na, ayaw ko na. Sawa na ako," sabi niya.

Ang mga salitang 'yon ay parang patalim na sumasaksak saakin. Masakit. He was always there for me everytime I fall. Pero anong nangyari?

Talaga bang napagod siya sa akin? Ganyan na ba talaga ako ka walang halaga?

"I see. Okay," I said and did my best to give him a smile. He hissed at nagpatuloy na sa paglalakad.

Naiwan akong umiiyak sa gitna ng hallway.

"Verena?"

"Verena."

I slowly opened my eyes and pulled myself out of the bed. Inayos ko ang itsura ko at binuksan ang pinto.

"Po?"

"Let's eat. Dinner is ready," sabi niya. I blinked twice at kaagad akong napatingin sa wall clock sa loob ng kwarto ko.

Wow. I slept the whole day. Ganyan ako kapagod? Ngayon lang ako nakatulog ng ganito katagal.

Madalas kasi akong gumigising ng maaga para mag training. Araw-araw walang mintis.

Sumunod ako kay Grandma Erissa pababa. I sensed a strong magic coming from the first floor.