UNTITLED: I'M A MESS

MESS #5- YIESHA

Yiesha

¦~※~※~※~¦

Lumipas ang ilang araw, tinotoo nga ni Nicolai ang sinabi niya. Wala atang oras at araw na humiwalay siya sa'kin, eh! Hindi kaya magsawa ako sa mukha no'n?

"Hey, hey!" Napairap na lang ako ng tawagin na naman niya ako.

"Yo, Mel." Binigay pa niya ang buong bigat ng umakbay.

"Huwag nga!" Pairap na sabi ko saka buong pwersang inalis ang braso niya.

"Hey, do you want to walk?" Biglang tanong niya.

"Paano sila Yunna? Hindi mo ihahatid?" He chuckled.

"Hayaan mo na sila." Kumunot ang noo ko ng hilahin niya ako sa kamay.

"Hey, I have something important to tell you." Mas kumunot ang noo ko.

"And that is?" Ngumiti siya ng malaki at humarap sa'kin.

"30 days from now, I will confess something and when you reply the same words, we're on."

---

Bumaba na ako dahil naririnig ko na naman ang ingay sa ibaba at tapos na rin naman ako.

"Andiyan na ang reyna!!!" Pumalakpak pa si Junjun.

"Ang ingay mo, Junjun." Napahagikgik ako ng sumimangot siya.

"Auntie, we will go ahead." Humalik sa pisngi ko si Mama at pinaalis na rin kami, si Kuya naman ay nauna na. At as usual, tumambay lang doon si Junjun.

"So, is Yunna there?" Turo ko sa kotse dahil hindi nakikita ang loob at tinted iyon.

"Nah, she's with your Kuya." Ngumisi siya kaya napahagikgik ako.

Tulad ng nakasanayan, nag-on ako ng music para mas comfortable ang byahe at ayun nga ang madalas na nangyari, nagkakantahan na naman kami.

Si Nicolai na rin ang may bitbit nung bag ko, kahit nga yung nag-iisang libro na dapat hawak ko ay inagaw na rin niya.

"I'll treat you a lunch." I giggled.

"It's as if we are not seeing each other kahit na magkatabi tayo." He chuckled and I giggled.

"Hey, hey. Can I read it too?" Pangungulit niya dahil binabasa ko iyong librong inaagaw niya sa'kin kanina.

"Ako muna." Inilayo ko sakaniya iyon at tumalikod ako.

"Let's share!" Pilit niya saka lumapit pa.

"I don't share." And I once giggled again.

"Except for me!" Sa huli? Siya rin ang nagtagumpay.

Paano naman kasi ako mananalo sa ganiyang kakulit na tao?

"What?! Why did that guy leave her when she's sick!" I giggled as I looked at him.

"WALA DAW SI MA'AM!!!" Nagsihiyawan ang mga kaklase ko pero nanatili akong humahagikgik sa iritang mukha ni Nicolai dahil sa binabasa namin.

"Because he don't want to see the girl he love suffer." Salubong ang kilay na humarap sa akin si Nicolai kaya napahagikgik na naman ako.

"But that's not reasonable!" Pagpupumilit pa niya.

"It is. For you, it isn't because you didn't even know the feeling." I said with a smile that made him frown.

"I know. He's hurt, mentally. He's hurt and he will he hurt, again and again, because of the girl he loved and still loving." Tuluyan akong napangiti.

"But you know what? Hindi rin naman matitiis ng guy na iwanan ang babaeng mahal niya na lumabang mag-isa. He's just hurt but he won't give up."

---

Dumating ang lunch at hila-hila na naman ako ni Nicolai, as usual.

"There." Tinignan ko ang inginunguso niya at nakita sila Yunna na kasama si Kuya.

"Hi." Tipid na bati ni Nicolai saka ako pinaupo sa tabi niya.

Tahimik lang ako habang nakikipag-usap sila sa isa't isa.

Kausap ni Kuya si Yunna at kausap ni Nicolai sila Yellsie at Yiesha.

"Huy, CR lang ako." Bulong ko kay Nico pero napasimangot ng hindi niya ako napansin kaya dumiretso na lang ako sa CR.

Naabutan kong walang tao sa loob. Pagkalabas ko ng isa sa cubicle, dumiretso na rin ako sa sink. Habang naghuhugas, bigla akong napaubo ng malakas.

I let the phlegm out and washed my mouth and hands.

Hahawakan ko na sana ang doorknob ng mahirapan akong huminga. I suddenly held my chest at humawak sa sink para maalalayan ang sarili.

Nagulat si Yiesha ng maabutan ang kalagayan ko ng makapasok siya.

"Hey, hey! What the hell is happening to you?!" Nagpapanic na tanong niya.

"I- can't b-breath." Hirap na hirap na sabi ko.

"Oh my gosh, oh my gosh." Lumapit siya sa akin pero sa kamalas-malasang pagkakataon, nadulas ako sa pagkakahawak sa sink at matamaan siya dahilan para parehas kaming bumagsak.

"Ouch." Narinig kong bulong nito pero hindi ako makapagsalita upang makahingi ng sorry.

"Wait, wait. I'll call Nico!" Natataranta siyang lumabas.

Muli akong napaubo na mas nagpahirap sa akin.

Breath in your mouth, Mel. Breath in the mouth.

"Mel! Mel! Hey!" Lumuhod sa harap ko si Nicolai at nilock ni Yunna ang pinto.

Nahihirapan akong huminga, iyan ang gusto kong sabihin sakaniya pero hindi ko magawa.

Dinala nila ako sa clinic pero unti-unti na rin akong nakakahinga ng maayos.

"I'm... fine." Hinihingal na sabi ko saka muling umupo.

Mabuti na lang at wala si Kuya dahil umalis na daw ito bago pa makapunta ng CR si Yiesha.

"Here, drink." Naubos ko ang isang baso na ibinigay ni Nicolai.

"What happened?" Tanong nito kay Yiesha na naabutan naming nakahawak sa braso niya kaya napatayo ako.

"Sorry. I didn't mean it. Sorry, Yiesha. Hindi ko-" Pero bago ko pa man matapos ang sasabihin ay bahagya na akong inilayo ni Yellsie kay Yiesha.

"Pati ba naman siya idinamay mo na?! Look what you have done!!" Inalis ni Yellsie ang kamay na nakaharang sa medyo malaking pasa sa braso ni Yiesha.

Nagnamadaling pumunta si Yunna sa pinsan niya.

"Sorry. Sorry. Nadulas ako sa pagkakahawak sa sink." Nagsisising pagpapaliwanag ko pero hindi nila ako pinansin kaya kinuha ko na lang ang bag ko.

"Hey, you have a bigger bruise too." Kinuha ni Nicolai ang braso ko.

Natandaan ko bigla, tumama rin pala iyon sa sahig ng mahulog ako.

Ikinibit-balikat ko na lang iyon at dumiretso na sa room namin. Napatingin ako kay Nicolai nung tumakbo siya sa kabilang direksiyon, pabalik kung saan kami nanggaling. Nagtataka man, umupo na lang muli ako sa upuan namin.

Nakatitig ako sa labas ng bintana, iniisip ang nangyari kanina hanggang sa magulat na lang ako ng may malamig na bagay ang dumampi sa pasa ko. I winced in pain sa pagkabigla.

"Oh, sorry." Agad na paumanhin ni Nicolai ng makita iyon.

Dahan-dahan at maingat nitong idinampi ang yelo na nasa tela sa pasa ko.

"Is it hurt? Are you hurt?" I giggled by seeing his worried face.

"I can handle. I'm strong, remember?" I motioned my arms as if trying to reveal my muscles that made Nico chuckled and I giggled.

"You're strong." Nicolai pinched my cheeks playfully.

"Ouch. Stop."