UNTITLED: I'M A MESS

MESS #8- CONTINUATION DATE

Continuation Date

¦~※~※~※~¦

Matapos ang araw na niyaya akong makipagdate ni Nicolai, dalawang araw ang nakalipas at ganoon pa rin siya. Laging nasunod, mabilis mag-alala na tipong nabangga lang ako ng kakaunti ay mag-aalala na siya at madalas rin siyang sweet kung umasta. Very typical of him.

Nagpaalam na rin pala siya kay Mama na hihiramin nga daw ulit niya ako this weekend at si Mama naman ay pumayag agad. Funny to say this pero parang tinataboy na ata ako ng nanay ko. Kidding, alam ko namang hindi niya 'yon gagawin sa'kin or kay Ate pa.

It's already dismissal and as usual, Nicolai get my bag kaya isang book na lang ang hawak ko.

"Let's eat now! You must be starving?" I giggled and nodded after.

"I am craving for something seafoods." I sweetly smiled at him that made him pinched my right cheek, he really often do that.

"Then let's go to the mall now." I giggled again.

"Do you want to sold all your money?" I teasingly smiled at him and he chuckled.

"As long as you will be full, yes." I rolled my eyes which made him chuckled again.

"There you goes with your cheesy lines again." We both laughed.

He started driving kaya ginalaw ko na ulit ang speaker niya dito. I kept on playing my favorite songs.

"What songs do you like?" I smiled while asking him.

"Hmm. Nothing, to be honest. I don't like music. But if you want, I can like everything you want me to like. I'll do that just for you." I rolled my eyes again and giggled.

"I want you to sing. Gusto kong marinig kang kumanta sa araw na pipiliin ko or I must say, sa mga araw na gusto ko." I playfully smiled at him and he then again pinched my cheek.

"So be it."

Nakaikot lang ang braso ko sa braso ni Nicolai habang nag-iikot kami sa mall para maghanap ng seafood restaurant.

Nasa gitna kami ng mall ng may mahagip akong restaurant.

"There." I pulled him with me and he just kept on chuckling in the way.

"Stop being a starving dog, honey. You are cute when you are really hungry." And he chuckled again that made me frown.

"Stop teasing me, I might bite you if you won't stop because I am really starving na." He then chuckled again and again and again, he always chuckle repeatedly.

"My cute little honey doggy!" Nanggigil na ata siya sa pisngi ko kaya hinampas ko ang kamay niya dahil nangungurot na siya, tumawa lang siya tulad ng inaasahan ko.

Nang makaupo na rin kami ay agad na siyang nag-order, naparami ata ang inorder ko dahil natawa na naman siya.

"You want me to give you my foods also?" I pouted and frowned because he keeps on teasing me.

"Stop doin' that, I might kiss you infront of these people." Agad akong lumayo sakaniya na muli na naman niyang ikinatawa.

"Stop teasing me also, I might make an argue between us especially now that I am this hungry, sweetie." I sweetly smiled at him and he suddenly stop.

"Good boy, my cute little sweetie cat." And then it's my time to giggle and he's time to frown.

Maya-maya, habang nag-uusap kami tungkol sa academics ay dumating na rin sa wakas ang order namin na sobrang ikinatuwa ko. Nagutom talaga ako ng sobra sa dami ba naman ng pinagawa. Hindi rin kasi ako maayos na nakakain kaninang lunch dahil sa pagrereview para sa magaganap na long long quiz. Biglaan ang quiz na iyon at sinabi mismo bago pa magsimula ang quiz, kaya halos kalahating oras pa akong nakapag-aral at ganoon din si Nicolai.

Tinignan ko siya ng makitang hindi pa ito nakain at ngingiti-ngiti pa na parang may naiisip at nababaliw. Patuloy siya sa pag-asikaso sa akin imbis na sa sarili niya.

"Hey, hey. Stop it. You eat na." Pinigilan ko siya sa ginagawa at siya naman ang pinagsilbi ko dahil wala pa siyang nasusubo kahit isa lang.

"Here." Binigay ko na sakaniya ang pagkain niya pero para pa rin siyang nababaliw na mag-isang nangingiting nakatingin sa'kin.

"Hey you, stop it na because you are creeping me out. Open your mouth na, ah." Tinapat ko sakaniya ang kutsara na may laman ng pagkain niya at sinubo naman niya 'yon na parang batang hindi marunong kumain ng mag-isa.

At ang naging takbo ng late lunch namin? Sinubuan ko lang naman siya ng sinubuan dahil tuluyan na siyang nabaliw at nangingiting mag-isa doon, hindi tuloy makakain. Parang ano.

"Let's watch movie, you want?" I nodded at bumili siya ng ticket ng napili niyang magandang movie.

Sa gitna kami nakapwesto at dalawang bucket pa ng popcorn ang binili niya, tag-isa daw kami dahil hindi kami aabutin ng isang bucket at matakaw daw ako. Dalawang large naman ang inorder niya para sa drinks namin.

"Is this some kind of a horror story or what?" Naitanong ko dahil hindi ko nakita ang title kanina.

"It's a sad story, I observed that you love dramas." I smiled at him for the nth time and this time, he pinched my both cheeks already.

The movie started at nakatutok ako doon, nakakatawa lang na nakatutok rin si Nicolai sa pinapanood.

Yung umpisa, nagkakilala ang parehas na bida and of course, nagkagustuhan. Hanggang sa naging sila pero nagkaproblema. The girl is sick. She have this disease named cholera. Hindi niya ito ipinaalam sa lalaki kahit na malala na ang sakit niya. And worst, nalaman ng guy sa pinakamasaklap na paraan. Nasa emergency room na si girl nung malaman ni guy na may sakit ito. At ang masaklap pa, dinala ng parents ni girl siya sa ibang bansa para doon pagalingin.

"Hey." I heard Nicolai's chuckle.

"Stop crying." And he chuckled again.

"Sshh, ang ingay mo naman, eh." Natawa na naman siya ng suminghot ako.

Pero sa huli, of course, happy ending. Naging sila pa rin. They hoped, umasa sila sa tadhana na magiging sila pa rin sa huli and destiny said yes.

"Ang cute mo kapag nanonood ng dramas." Napalingon agad ako sakaniya ng magtagalog na naman siya.

"Ang cute mo kapag nagtatagalog." Ganti ko sakaniya.

Mukha kaming baliw na naglalapitan sa tenga para magbulungan.

"Ang cute natin."