Under the Sakura Tree

selos-selosan

"Good Morning!" masiglang pagbati ng isang lalaki na naka upo sa upuang aking katabi. Bumungad ako sakanyang napakakinis na mukha at biglang umaliwalas ang aking mundo. 

"Morning" simpleng saad ko sakanya. 

"Best! Best! Best!" tawag sa akin ng isang pamilyar na boses. Lumingon ako sa aking likuran at nakita ko si Eloisa. She is wearing a one piece dress na maiksi. She is very sexy! Kung lalaki lang ako; niligawan ko na siya !  Kaso nga babae ako. wala sa sarili kong pinukpok ang aking ulo at kinurap-kurap ang mga mata.

"Why are you acting like that ? Still sleepy?" tanong niya sakin na may bahid na pagtataka. "Perfect timing! There is a vacant seat" biglang dagdag niya ng hindi ako makasagot. Dali-dali siyang umupo sa bakanteng upuan; gusto ko siyang pigilan parang gusto kong protektahan ang upuan 'yon. Ang upuan lang ba ang gusto kong protektahan o yung taong naka-upo katabi ng upang 'yon? bulong ng isang munting tinig sa aking puso at bigla akong nakaramdam ng kirot. 

"My name is Eloisa. Your Jiro, am I right?" pagpapakilala ni Eloisa kay Jiro. At ako nama'y napaupo nalang; nagkukunwaring hindi na aapektohan. Nagpatuloy silang nagkwentuhan parang na Out of Place ako. Sa aking pagkakarinig madami silang similarities. They both like to watch action movies , They both like to go to Karaoke, and blah.. blah.. blah... Ano ba puso? bakit ka ganito? I murmured sabay mahinay na sinuntok-suntok ang aking dibdib.

"Hey!" Bigla akong nagmulat ng may narinig akong boses sa may likuran. Nilingon ko ito at nakita ko ang isang pamilyar na mukha na para bang nakita ko na dati ngunit sa kasamaang palad ay hindi ko maalala. Tinitigan ko siya ng pagkalagkit-lagkit habang iniisa-isa ang mga pahina sa aking isipan animo'y naghahanap ng salita sa diksyunaryo. Narinig ko siyang bumuntong hininga at biglang nagsalita... 

"I know. You will forget me."  nakaramdam ako ng awa sa tao na ito. Ano ba ang magagawa ko? E hindi ko matandaan pangalan niya o kung saan ko siya nakita! Tanging si Jiro lang ang laman ng aking isipan.  "Stop thinking.  I'll just introduce myself. I'm Fumiya. We met in the soccer field 2 days ago."  

Ah!  Kaya pala pamilyar ang kanyang mukha.  "I see.. Now, I can remember." saad ko. "By the way, my name is Megumi." pagpapakilala ko saking sarili at iniabot ang kamay ko sakanya. 

"Megumi?" patakang saad nito. "What a lovely name!" dagdag nito.

"That's all for today" sabi ng guro na isinarado ang libro.  Biglang nagsitayuan ang aming mga kaklase. Ako nama'y nag unat-unat. Sa totoo lang, hindi ako makapag concentrate panay kasi ang bulungan nila Eloisa at Jiro at ako nama'y panay nakikinig sa kanila.

"What are you gonna do today?" tanong ni Fumiya sa kin. 

"Hmm... Gonna go to library?" simpleng sagot ko sakanya. Truthfully, I don't need to go to the library to study. It is one of my alibis para itulak siya palayo sa akin. But, I think it will be opposite...

"Can I go with you?" biglang nagka earthquake ang aking mundo nung marinig ang mga katagang iyon. Ano bang nasa lalaking ito?  "I want to research about something, would you mind if I go with you?" dagdag niya. 

"Nope, it's ok." sagot ko sakanya. "Where are you going Eloisa?" baling nasabi ko saking kaibigan. 

"I'll have coffee with Jiro, best" sabi niya at hinawakan ang braso ng matipunong  lalaki na nakatayo. Nag init ang aking paningin. Tinitigan ko sila ng pagka higpit higpit na animo'y kakainin ko sila.

"Let's go." anyaya sakin ni Fumiya. "Ok." sagot ko sakanya at kami'y magkasamang nag lakad patungo sa silid-aklatan...

"Eloisa, Eloisa?" sambit sa akin ni Megumi. Nahulog kasi ako sa pag-iisip tungkol sa pinag-usapan namin kahapon ni Jiro. Inimbita niya ako sa coffee shop. Akala ko simula na ito ng pagka mabutihan subalit, bakit nadurog ang aking puso sakanyang sinabi? 

"What do you want to drink Eloisa?" he told me and smiled. I never imagined that this day will be possible; together with the man whom I admired the most. "Cappuccino, please." I told him in a soft voice.  He only nods and told the waitress. Afterwards, he pulled a chair for me to sit down. How romantic he is!  my heart beats fast. I glanced at him again. I couldn't forget the first day when we saw each other in a coffee shop near the Cherry Blossom tree. It was mid-spring and I just arrived in Japan. I was killing time drinking coffee while watching the Cherry Blossoms while most of the crowd drank alcohol. My world suddenly stopped when a man came into the shop. I was star-strucked. He was wearing a black jacket that matches the brown shade of his eyes and chestnut blonde hair. He sat near my table. Ask his number! Ask his number! someone whispered at the back of my mind. I endured it because he is Japanese and Guy's in Japan doesn't like a woman who is aggressive. Shyness is their top priority because being shy is cute... 

" Are you okay, Eloisa?" 

"Of course, I am."

"By the way, Uhmmm.. Uhmmm.." he uttered. 

"Yes, what's that?"  I asked him nicely and blinked my eyes cutely.

"Can I ask about Megumi?"  

I suddenly felt a knife stabbing right in my heart.  But, I didn't show it to him instead I played dumb and answered...

"Yes?"  when I heard the next following words coming from him; it seems that my heart was bleeding :(