Ο ΘΥΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Κεφάλαιο 1

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η νέοι αυτήν την εποχή έχουν μεγάλο κόλλημα με την τεχνολογία. Τα Smartphones θεωρούνται λίγο πολύ προέκταση των χεριών τους , θα μπορούσαν να κάθονται για αιώνες και να κάνουν scrolling* σε μια οθόνη, και τα βιντεοπαιχνίδια είναι για αυτούς ... " Η ζωή τους" κατά τα λεγόμενά τους . Με την άνοδο της τεχνολογίας οι νέοι έπαψαν να απολαμβάνουν τα μικρά πράγματα, όπως για παράδειγμα η έξοδος με τους φίλους . Κάποιοι μάλιστα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που να μην έχουν φίλους πλέον , και η μόνη τους παρέα είναι το laptop ή ο υπολογιστής . Για αυτό μας φώναζαν οι μανάδες μας να βγαίνουμε έξω, να γνωρίσουμε κόσμο. Εγώ πάντως δεν συμφωνώ , απόλυτα , με καμία πλευρά . Ναι , η τεχνολογία είχε και θα έχει πολλά επιτεύγματα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τα δούμε όλα , ο χρόνος με τους φίλους και με την οικογένεια είναι εξίσου σημαντικός. Σκεφτείτε λίγο αυτό , αν έπρεπε να χρησιμοποιείτε ένα τεχνολογικό επίτευγμα για την υπόλοιπη ζωή σας ποιο θα ήταν αυτό; Εγώ προσωπικά θα διάλεγα την φωτογραφική μηχανή , γιατί θα μπορούσα να αποθηκεύσω όσες φωτογραφίες θέλω , γιατί αυτές οι εικόνες δεν είναι μόνο πολύχρωμα pixel αλλά αναμνήσεις που μπορούν να ζωντανέψουν ανά πάσα στιγμή μπροστά σου .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

...Μπήκαν στην μεγάλη ντουλάπα του σπιτιού, ψυχρή και σκοτεινή όπως ήτανε πάντα. Το φως δεν λειτουργούσε , αλλά η καρδιές τους ναι και με ταχύτατους ρυθμούς, αγχώθηκαν μόνο στην σκέψη πως δεν θα το έβρισκαν . Αναγκάστηκαν να πάρουν κεριά , γιατί σε αυτό το σπίτι ζήτημα να υπήρχε ποτέ φακός. Έψαχναν ο Παναγιώτης στις κρεβατοκάμαρες, ο Διονύσης στην αποθήκη, η Άρτεμης στην σοφίτα και ο Στέφανος στην μεγάλη ντουλάπα. Έψαχναν επί ώρες , μέχρι που ο Στέφανος βρήκε ένα κουτί θαμμένο κάτω από μερικά άλμπουμ με φωτογραφίες , ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!!! .Ήταν κόκκινο με περίτεχνα σχέδια γύρω του και μερικά άσπρα λουλουδάκια να το στολίζουνε ,έμοιαζε με θησαυρό , για την ακρίβεια ήταν ,ο δικός τους θησαυρός...

Ήταν Κυριακή, μέρα χαλάρωσης, καθόμουν στην καρέκλα του γραφείου μου, όταν ξαφνικά ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα διέκοψε τον συνειρμό μου. Ήταν ο Στέφανος από την παλιά παρέα, χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που άκουσα νέα του , και τώρα ξαφνικά με παίρνει τηλέφωνο; "Θα βρεθούμε η παλιά παρέα, το Σάββατο στις 8, στο γνωστό μέρος" .Σαν ψέμα ηχούσαν αυτά τα λόγια στο κεφάλι μου, η παλιά παρέα ξανά μαζί; Μου φαινόταν σχεδόν αδύνατο να βρεθούμε όλοι. Ο καθένας είχε τραβήξει διαφορετικό δρόμο.Ο  ίδιος, έγινε μεγάλος δικηγόρος  ,  ο Παναγιώτης έγινε προγραμματιστής και έχει την δικιά του εταιρία, όσο για τον Διονύση, δεν έχω ιδέα  και για να είμαι ειλικρινής δεν είχαμε και ποτέ κάποια  ιδιαέταιρη σχέση. Όμως , ήμασταν πάντα εμείς οι τέσσερις , πέρασαν πολλοί  από " ακρόαση" για να μπουν στην παρέα μας ,όμως κανείς δεν  τα κατάφερε , εκτός από.....ένα κορίτσι, αδυνατώ να θυμηθώ το όνομα της αυτή τη στιγμή.