TRIP DOWN TO MEMORY LANE

CHAPTER 1

MAYARI LEI SALAZAR

"Ano ba? You're late na!" Malakas na sigaw ni Jhanary sa kabilang linya habang hindi naman ako magkandaugaga na bumaba sa kotse.

"Teka lang naman, naka-park na ako." Natatawa kong sabi habang nagmamadali na maglakad.

Paano ba naman kasi, napaka-time conscious — and most of the time — sobrang nakakataranta siya kapag ganito ang mood niya.

Hindi ko napigilang matawa na lang. God! I miss high school. I miss those time na puro pag-aaral lang at kasiyahan ang inaatupag namin noon.

"We will be completed again. That means..."

"That means, magtigil ka na." Natatawa kong sabi. I know where she's going, after all most of them knew what happened.

"What? Eh, bagay naman kayo dati pa. Knowing him I thought that you guys would work." She said.

"Jhana, I know how disappointed you are. Pero matagal ng nangyari 'yon." I said while walking out of the parking lot.

I also wear my face mask, I don't know but ever since nabalita ang tungkol sa bulkang mayon at existence ng -- unknown virus,  ay naging mandatory na ang temperature check at face mask sa malls.

"But, I only want Jae for you." Agad naman akong natawa sa sinabi niya.

"Wow, so ikaw na ang magde-decide para sa'kin?"

"Of course, paano puro pangit na nga pinapalit mo sa kaniya, puro mapanakit pa."

No they're not.

"Excuse me, Jae's not that good looking."

"Well baby girl, not anymore." Sabi niya habang kinikilig pa.

"He's shining, shimmering, splendid! Para siyang main dish sa italian restaurant, girl!"

"What?"

"I mean, masarap na siya, hihihi"

"Ewan ko sa'yo puro ka kalaswaan. Walang hiya ka!" I exclaimed and drop the phone call. Saan ba kasi 'yong venue na sinasabi nila? Bakit hindi ko makita?

Not that I'm not familiar with this mall, hindi ko lang sila makita kahit saan.

"Naliligaw ka?"  Halos mapatalon ako sa gulat ng marinig ko ang boses na 'yon sa likuran ko. Agad kong nilingon kung sino ang nagsalita and to my surprise...

Jae? No, impossible, he don't wear clothes like this; at hindi siya ganito kabango dahil hindi naman siya nagpapabango. Maybe I am too afraid too see him kaya nag-iilusyon ako? Who is he?

"Y-yeah! " Alanganin kong ngiti. Or maybe he's just a random guy that wants to flirt with me? If so, then he has the guts to approach me, because he knew that he's cute? Nah, mga typical na playboy.

" Anyway, bye! May kikitain pa ako." Hindi ko na siya hinintay na magsalita at nagmadali nang umalis. 

I took my phone out and dial Jhanary's phone number. Damn, this bitch akala ko ba sa Italian Restaurant niya ang venue, eh, wala naman siya roon!

"You're super late!" Bungad niya kaagad sa'kin.

"I know and I'm sorry, nasaan ka ba kasi? Can you pick me up na lang?" I asked. She gives me a heavy sigh.

"Fine, pasalamat ka magkaibigan tayo." Natatawa niyang sabi. I told her where to get me, and she said that I should stay here, dahil may paparating na raw na susundo sa'kin.

Well, as if namang nakakotse pa siya. Sana naman bilisan ng susundo sa akin para naman hindi na manggalaiti sa inis ang amo niya. Bakit kasi wala sila sa entrance? Hayop ka talaga Jhanary!