ဆရာမကေ႐ွ႕မွာစာသင္ေနတာကိုသိေပမယ့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ကအဲ့ဒီစာကိုလံုးဝအာရံုစိုက္လို႔မရဘူး။ သူ႔အာရံုေတြကျပတင္းေပါက္မွာနားေနတဲ့ခိုတစ္ေကာင္ဆီမွာပဲစုျပံဳက်ေရာက္ေနတယ္။ ဒါကမေကာင္းဘူးဆိုတာသူတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲသူ႔ကိုယ္သူမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုအ႐ွိန္ယူၿပီးအေတာင္ပံတျဖတ္ျဖတ္ခတ္လို႔ ခိုကဒီေနရာကထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတာနဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔လည္းပဲလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္လာတယ္။
ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဆြဲလိုက္မိတယ္။ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ေနမိတဲ့ဒူးကိုၿငိမ္သြားေအာင္ လက္နဲ႔ထု႐ိုက္ေနေပမယ့္ အဆင္မေျပပါဘူး။
ေနာက္ေတာ့ ပ်ံသန္းသြားတဲ့ခိုကိုလိုက္ဖမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ကအႏိုင္ရသြားပါတယ္။ ထိုင္ေနရာကဆတ္ခနဲ႔ထ,လိုက္လို႔စားပြဲခံုကျမည္သြားတဲ့အသံအခ်ိဳ႕ရယ္၊ စာသင္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အသံရယ္၊ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ေျပးထြက္သြားတဲ့ေျခသံေတြရယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ADHD ေရာဂါသည္။
(Attention-Deficit /Hyperactivity Disorder)
တစ္ခုခုျပဳလုပ္ေနတုန္းမွာ အျခားတစ္ခုကိုအာရံုေရာက္သြားတတ္တာေၾကာင့္အလုပ္ေတြကိုၿပီးေျမာက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ တက္ႂကြလြန္းတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လို႔သာထင္ေၾကးေပးခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ဒီေရာဂါကိုစစ္ေဆးခဲ့ခ်ိန္မွာေ႐ွာင္းက်န္႔ကဆယ္ေက်ာ္သက္လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ အတိအက်ဆိုရင္ ေ႐ွာင္းခ်န္သူ႔ကိုေခ်ာက္တြန္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္အၿပီးမွာပဲ ေဆးရံုမွာစစ္ေဆးခဲ့ၾကတာ။
ငယ္ငယ္ကတည္းကသာစစ္ေဆးႏိုင္ခဲ့ရင္ မွန္ကန္တဲ့ထိန္းေက်ာင္းနည္းေတြနဲ႔သူ႔ဘဝကဒီ့ထက္နည္းနည္းေလးေတာ့ပိုေကာင္းႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့အတိတ္ကံလို႔ပဲမွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ ပံုမွန္လူေတြထက္အားနည္းခ်က္႐ွိတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေန႔ေန႔ညညအရမ္းကိုႀကိဳးစားခဲ့တာေတာင္မွ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွအထက္တန္းေအာင္တယ္။
Autismနဲ႔သိပ္မကြာတဲ့ေရာဂါအေျခအေနဆိုေပမယ့္ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အေလ်ာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပိုၿပီးထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္မွာပါလို႔ဆရာဝန္ေတြကမွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ တကယ္ပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕အေျခအေနကတိုးတက္လာပါတယ္။ ဥာဏ္မေကာင္းတာ… မဟုတ္ေသးဘူး တစ္ခါတစ္ေလ တစ္စုံတစ္ခုကိုေကာင္းေကာင္းအာရံုမစိုက္ႏိုင္တာကလြဲရင္ သာမန္လူေတြလိုပဲျပဳမူလာႏိုင္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ေ႐ွာင္းခ်န္နဲ႔အေပါင္းအပါေတြကေတာ့ဝိုင္းျပီးေလွာင္ေျပာင္ၾကတာမ်ိဳးေတာ့႐ွိတာေပါ့။
