Dwa Światy [Zawieszone] | 2020

VII

 Estonia pojechała z Finką do jej stolicy. Helsinki o te porze roku były piękne i można było spędzić tam miło czas. Jednak dziewczyny nie myślały nawet o zwiedzaniu miasta czy zakupach. Chciały pobyć razem.

 Fini zaprowadziła ją do parku w który uwielbiała spędzać czas od dziecka. Dziewczyny spacerowały ukwieconymi alejkami mijając dzieci, pary, ludzi z psiakami na spacerze. Woń kwiatów była silna, a nad ich głowami ćwierkały ptaki.

 Fini szła uśmiechając się, a je towarzyszka była zachwycona. Dziewczyny rozmawiały o praktycznie wszystkim i nieczuły się skrępowane jak na początku. Nagle ich wzrok się spotkał. Obie zarumieniły się patrząc swoje oczy.

-Esti...chciałabym ci coś powiedzieć....-złapała jej dłoń i się uśmiechnęła

-T...tak? O...O co chodzi?

-Bo ja...Może to zabrzmi dziwnie i niezręcznie, ale....poczułam cos do ciebie....i z każdym dniem to uczucie staje się silniejsze...-cały czas patrzyła w oczy Estonii

-C...c...co t...to za....uczucie?

-Ja chyba....się zakochałam...w tobie Estonio.

Estonia nie wiedziała co powiedzieć. Odruchowo uszczypała się w rękę, aby upewnić się, że to nie jest tylko sen. Ale to nie był sen. Jej ukochana wyznała jej właśnie miłość. Estonia była w szoku i nie potrafiła wydobyć z siebie słowa.

 Dopiero po upłynięciu dobre minuty dziewczyna zamrugała i spojrzała ponownie w oczy Finki. Uśmiechała się ciepło do niej i już chciała jej wyznać co ona czuje do niej. Nim jednak jej się udało ktoś podszedł do nich. Dziewczyna na widok Szwecji zbladła i się cofnęła od niego.

-Hej Fini-powiedział spokojnie ignorując Estonkę

-Hej-powiedziała z gniewem w głosie-Czego tu chcesz?

-Porozmawiać?

-Nie mamy o czym rozmawiać

-Owszem mamy. Chodź

-Nie...Skończyłam z tobą

-Posłuchaj. Chcę tylko coś ci powiedzieć i tyle. Mogę?

-Eh....zgoda. Esti...idź do domu. Jak wrócę to dokończymy naszą rozmowę-powiedziała idąc za Szwecją

 Estonia patrzyła chwilę za nimi aż znikli za zakrętem. Nie zadowolona powoli zaczęła wracać w stronę domu Finki gdzie obecnie mieszkała na czas pobytu w tym kraju. Dziewczyna usiadła na tarasie i czekała, aż nagle zasnęła.

 Obudziła się wieczorem w tym samym miejscu, a Finki nadal nie było. Zaczęła się martwić, lecz zobaczyła esemesa od niej....Wrócę najwcześniej jutro. Musze załatwić parę spraw...Estonia poczuła się smutna. Miała szanse zaznać miłości, a Szwecja wszystko zepsuł.

 Siedziała tak dobre parę godzin, gdy nagle przypomniała sobie o Polsce. Dziewczyna miała się spotkać z tamtym chłopakiem, któremu Estonia nie ufała. Zaczęła wydzwaniać do przyjaciółki, ale jedyne co usłyszała w słuchawce to ...numer tymczasowo jest poza zasięgiem. Spróbuj ponownie później.

 Estonia zaczęła się niepokoić. Zaczęła nerwowo chodzić po pokoju z telefonem. Po godzinie obgryzła już wszystkie paznokcie u rąk. Była denerwowana po całym tym dniu. Nie wiedziała co ma robić. Nie miała kontaktu ani z jedną ani z drugą i obie były same z dwiema niebezpiecznymi osobami.

 Dziewczyna nadal próbowała się do obu dodzwonić, ale Finlandia wyłączyła telefon, a Polska była poza zasięgiem. Estonia w panice zadzwoniła do Łotwy i Litwy, aby jakoś ją uspokoili. Łotwa zamiast ą pocieszyć zaczął wymyślać same czarne scenariusze jak to on miał w zwyczaju. Litwa podszedł do sprawy inaczej.

-Powiedzmy komuś kto mógłby ich poszukać

-Kto niby? Nie wiemy nawet gdzie są

-Raca...ale sądzę, że Ameryka mógłby namierzyć ich telefony. Zna się przecież na tym

-Nie! Nie możemy go poprosić. Polska się wścieknie.

-Sądzę, że jak jej nie znajdziemy mogłaby niemieć do tego okazji.

-Litwo! Nie mów tak nawet

-Estonio! Uspokój się. Zrobimy tak jak ja mówię i kropka-po tych słowach się rozłączył

 Panika i strach u Estonii się tylko nasiliły. Bała się, że może stać się coś złego. Szwecja już nie raz podnosił rękę na tych co mu zaszkodzili. A Fini przyznała dlaczego zerwali i może być zły. Białoruś jest po stronie Rosji. Może chcieć ją skrzywdzić w imię jej kuzyna z którym się nie znoszą.

 Siedziała sama w pustym salonie rozmyślając co powinna zrobić. Całe pomieszczenie było pogrążone w ciemności, a jedynym źródłem światła była mała świeczka stojąca na stole. Było już po trzecie w nocy. Nagle z zamyślenia wyrwał ją telefon. Szybko odebrała z nadzieją, że to może któraś z dziewcząt.

-Helo-Odezwał się głos należący do kogoś kogo nie znosiła.

-Czego chcesz Ameryko?

-Poznać szczegóły. Chcę pomóc

-...Fini poszła gdzieś ze Szwecją. Nic więcej nie wiem.

-Tyle już wiem. A ta druga?

-...Poszła na spacer

-Do lasu na jakimś zadupiu w środku nocy?

-Chciała się z kimś spotkać. Ale nie wiem z kim

-Niech będzie, że wierzę- na wieść, że poszła się z kimś spotkać stał się poważny i jakby zdenerwowany, ale to ukrywał- ....Znajdę je....

 Kiedy się rozłączył dziewczyna okryła się mocniej kocem. To, że Ameryka ma pomagać, nie pocieszał jej ani trochę. Bała się go i nie potrafiła powiedzieć czemu. I jeszcze dopierał się do jej przyjaciółki. Czuła się źle go wtajemniczając, ale co miała zrobić...