Yerim, başını buğulu cama yasladı. Dolmaya başlayan gözlerini durdurmak için gözlerini yumdu. Changkyun konuşmak için ağzını açmış ve bir saniyeliğine bakışlarını Yerim'e çevirmişti. Yerim'in kapalı gözleri ile susup arabayı sürmeye devam etti. "İyi uykular Yerim."
Yerim yavaşça mırıldandı. "Neden her istediğim olmuyor?"
Titreyen nefesiyle birlikte mırıldandığı cümle ile Changkyun kaşlarını çattı. "Ne istedin de olmadı?" Yerim dudaklarını yaladı. "Önce seni istedim, olmadı. Sonra insanların bize inanmasını istedim ama o da olmuyor. Gerçekten neden olmuyor?"
Changkyun, Yerim'in kurduğu cümleler ardından bir süre bekledi. Yerim, kendi itirafının farkında olmasına rağmen içinde bukunduğu durumun verdiği depresyon yüzünden bunu bile takmıyordu.
Changkyun iç çekti. "O zaman ikisini de bugün sana vermemi ister misin?"
Yerim dudağının kenarıyla gülümsedi, zorla. "Ben bir aptalım Changkyun. Sen ise bu aptalı mutlu etmeye çalışan bir akıllı." Yerim gözünden akan yaşla arabanın içine göz gezdirdi. Changkyun arabayı park ettiği gibi konuştu. "İn arabadan, hemen Yerim."
Yerim kemerini açıp kapıyı açtı ve indi. Geldikleri yer Seul'ün en kalabalık merkezlerinden biriydi. Yerim, anlamakta zorluk çekerek boş bakışlarıyla etrafına bakındı. Changkyun arabadan indiği gibi Yerim'in yanına gitti. Ardından yanında bile beklemeden Yerim'in ellerini kendi elleri arasına kenetleyerek hızla yürümeye başladı.
Yerim, Changkyun'un peşinde nereye gittiğini bilmeden ilerlerken Changkyun soğuk havada göl kenarındaki korkuluklara yaklaştı. Yerim, boş bakışlarıyla Changkyun'u izlerken Changkyun yalnızca gölü seyrediyordu. "Yerim, ilk isteğin bendim değil mi?"
Yerim gözlerini kaçırırken Changkyun devam etti. "Ve ikincisi ise insanların buna inanmasıydı."
Changkyun bedenini Yerim'e çevirdi. İkisi de gölün etraflarındaki insanların genç kesimi tarafından tanınmışlardı. Bazıları yanındakilere Changkyun ve Yerim'i gösterirken Yerim bakışlarını kaçırmaya devam ediyordu.
Changkyun iç çekti, derin bir şekilde. "Şimdi iki dileğini de gerçekleştirmeme izin vermeni istiyorum Yerim." Yerim omuzlarını düşürdü. "Changkyun hadi gidelim lütfen, herkes bize bakıyor-"
Son cümle ile Changkyun, Yerim'in dudakları üzerini örttü. Bir müddet yalnızca o şekilde kaldılar. Yerim titreyen ellerini, mantosunun cebine attı. Changkyun, ellerini Yerim'in beline koyup aralarındaki santimleri kapattı.
Etraflarında duran insanlardan bazıları çoktan sosyal medyada paylaşmak için fotoğraflarını çekerken Yerim ellerini nihâyet cebinden çıkartıp Changkyun'un boynunda birleştirdi.
Changkyun gülerek geri çekildi ve alnını Yerim'in alnına yapıştırıp konuştu. "Seni seviyorum Yerim. Çok seviyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bundan sonra Sinbin geliyor arkadaşlar (bir sorun çıkmazsa). Sınav dönemim yüzünden biraz ara vereceğim buraya. Bu ara iki hafta bile sürebilir.
Sinbin'in gelmesi için benim aramın bitmesi gerekiyor. Çünkü prolog bölümünü yayınlayıp iki hafta bölüm atmamak yerine hiç atmamak daha iyi gibi geliyor.
Sizi seviyorum. Güzel bir kitap olmuştur umarım. Changrim serüveni buraya kadarmış. Bu arada bu güzel shipin ilk örneğini yazan kişi miazabel aşkım.
