Mabait naman ako sa mga friends ko. Linelibre ko nga sila pag may money ako eh. Kaya nga ako ang tinawag nila akong Mr. Mayaman. Sang-ayon naman ako sa kanila pero slight lang. Simple lang ang buhay namin. Nakakaraos naman kami sa araw-araw. Kumakain kami ng tatlong beses. But sometimes limang beses.
Going back to my friends!
Ahh. Ako as friend nila, ako yung mapang-asar sa kanila. Pero pag ako ang inasar nila. Siguradong Snob silang lahat sa akin in one day. (Wag nyo kong tularan ah! Medyo bad kasi ako eh!)
One day, (isang araw) its our INTRAMS. Inasar nila ako nun. Pinag-taguan nila ako nun. Hinanap ko sila sa buong campus. Pero wala sila. Saan kaya pumunta ang mga yun? Ayun hindi ko sila nahanap. San ko kaya sila makikita? Humanda sa akin ang mga yun. Buong day ako lang mag-isa. Dun ko naranasan na na-Off ako sa kanila. Hayy, bat ba ganyan sila. Sabi nila ako iniwan? Hahanap nalang ba ako ng mga new friends ko? It's a sad and lonely day.
Ayun in the next day! Nakita ko sila. Papalapit sila sa akin. Pero tumakbo ako. Bakit koba ginawa yun? Siguro ang sakit kasi maiwan kaya ko nagawa yun. Hinabol nila ako. Ayun nahabol nila ako. Umiiyak nun ako. Kasi nga ang sakit. Snob nun ako sa kanila. Parang di ko sila kilala.
"Best!" sabi nila sa akin.
Hindi ko sila nun pinapansin.
"Sorry na!" sabi nila sa akin.
Hindi ko parin sila pinapansin. Basta ako umiiyak lang.
"Kala naman namin ay hindi mo gagawin yan. Sorry na! Please kausapin mo na kami. Kala namin magugustuhan mo at di ka magagalit." sabi nila sa akin.
Nagsorry silang lahat sa akin. Isa-isa silang silang pumunta sa tabi ko at hinug nila ako. diba ang sweet nila. Yan ang mga bestfriend ko.
Tumigil ako sa kakaiyak. At pinatawaran ko sila at sinabing
"Wag niyo ng ulit gagawin yun. Ayaw ko kasing naiiwan ako. Ang sakit talaga. Pinapatawad ko na kayo." ang sabi ko sa kanila na parang humahagulgol pa ako sa kakaiyak.
Ayun happy na naman kami. Nag-on na kami. Parang pagsubok lamang yun na binigay sa amin ni God. Gusto niya lang sigurong malaman ang pasensiya namin sa isa't-isa.
After nun, nagmeryende kame sa canteen. Ang saya naming lahat. Nilibre nila ako nun. Parang peace offering. Tinanggap ko naman yun.
Ayun natapos ang araw ko na half malungkot half masaya. Pero mas higit ang happiness. At nakakapagtaka na hinatid pa nila ako sa house namin. Parang it's my day today! :D :)
Ano kaya ang susunod na kaganapan! :)
Bitin eh! :D
Sorry! :D :)
YOU ARE READING
Ang Mga BestFriend Kong Christmas Lights! (Maybe On or Off)
Short StoryIn your life kailangan mo ng mga Friends! First dahil sila ang mga kasama mo araw-araw. Second dahil sila ang tumutulong sayo kapag may short problem ka! (Like Math Problems) Haha! And Last dahil sila ang Kaharutan mo!, Mapagsasabihan mo ng mga Secr...
