arthur fransa'da öldü

xix

ah... huzur
ilk ölü kanları ve mevta kokusu,
toprağın bile akıl almayacak kadar sıcaktı.
ellerimle soğuk taşlara dokunurken,
aklıma eski festival çadırları ve brüksel gelirdi.
dudaklarının o eşsiz tadı, kıvrımlı saçların
o sahici kabalığın ve sevilmeyişin verdiği hissiz suratın,
yalnızca bana bakarken tebessüm eden gözlerin,
çekmecemde kalan birkaç resmin ve çizilmiş bir portren,
mektupların,
el yazın,
ellerin,
sen.
gittin
ve göz kapaklarında hayalsiz rüyalar gördün
ölüm soğuk mu arthur?
mevsimleri var mı cehennemin?
hayat, hâlâ sen kokuyor
ellerimle soğuk taşlara dokunurken.
toprağın, arthur
akıl almayacak kadar sıcaktı.