1564-1616 (stylinson)

14

"Korkudan sahnede eli ayağına dolaşıp, 
Rolünü şaşıran kötü bir oyuncu misali; 
Ya da azdıkça içine sığmayan öfkesi taşıp 
Kendi yüreğini zayıf düşüren çılgın biri gibi, 
Unutuyorum, kendime güvenim olmadığından mutlaka, 
Tam olarak söylemeyi aşk oyununun sözlerini; 
Ve aşkımın yükü öylesine ağır geliyor ki bana, 
Kendi aşkımın gücü karşısında eziliyorum sanki. 
O halde, nedemek istediğimi bakışlarım anlatsın, 
Konuşan gönlümün sessiz sözcüsü olsun onlar; 
Aşkımı onlar açığa vursun, derdime çare arasın; 
Öyle ki, hiç kalsın yanında, durmadan konuşanlar. 
Ah, sessiz aşk neler yazmış, öğren artık okumayı, 
Aşkın sırrına ermişler bilir gözleriyle duymayı...   "

***

Benimle gezmeyi veya takılmayı huy edinmen çok güzel.

Ve kibarca konuşman.

Dün bana evinde kalmamı teklif ettin, şaşırınca bekleyebileceğini söyledin.

Mükemmel.

Bilmiyorum ama, daha seninle konuşamıyorum bile.

Sen konuşuyorsun, aklımdan türlü türlü cümleler geçiyor.

Ama ben ağzımı açamıyorum bile.

Özür dilerim, gerçekten.

Ama sana özel bir şey bu.

Belki seninle kalırım, konuşmayı öğrendiğimde.

Ya da gördüğümde şaşırmadığım biri olduğunda.

Ama adın aklıma geldikçe, hala ölüyormuş gibi hissediyorum.

Bu yüzden pek de emin değilim.

Hem evinde kalırsam sana yazmamın büyüsü bozulmaz mı?

Ben.. Kabul edemem. 

Sana sonsuza dek yazmayı planlıyorum.

Çünkü bu gidişle dilsiz birine dönüşeceğim ve hayat bazen konuşulmadığında daha iyi.

Ama bu senin için geçerli olmamalı çünkü dinlenmeye değer bir sesin var.

Seni seviyorum.