1564-1616 (stylinson)

15

"Bazen, sana baka baka kendime çektiğim ziyafetle, 

Doydum sanırken, bir bakışın açlığıyla ölüyorum sonra, 

Senin bana verdiğin ya da verebileceğinden öte, 

Ne bir şeyden zevk alıyorum, ne de çabalıyorum almaya. 

İşte böyle, her gün hem açlıktan ölüyor, hem tıkanıyorum; 

Ya oburca her şeyi yiyorum, ya da hiçbir şeye dokunmuyorum."

***

Gözlerinin güzelliğinden hiç söz ettim mi sana?

Dün biraz sarhoş olmuşum çünkü, yanımdaymışsın.

Yanında uyandım.

Yanındaydım.

Umarım sana bir şey yapmamışımdır, yani öpmemişimdir bunu uyanıkken yapmak istiyorum çünkü.

Hiçbir şey hatırlayamıyorum, şiirleri bile. 

75. soneden bu kadarı aklımda kalmıştı, bunları yazdım.

Sana en uyanları bunlar.

Sen hala uyuyorsun, zaten geç uyandığını söylerdin.

Ama ben bütün gece sarhoştum. Ve erken uyanırım.

Son 3 aydan beri uyuyabildiğim tek yataktı bu.

Ve en güzeli.

Senin kokunu ilk defa rüzgar dışında aldım, ilk defa.

Ve o kadar aşk kokuyorsun ki gittikçe uyuyasım geliyor.

Boynuna sıvışıp, iki büklüm olmak ve sonrasında sonsuz bir uykuya dalmak.

Saçlarının arada alnımı gıdıklaması, onları okşayarak arkaya atmam.

Seninle uyumak.

Daha 2 hafta önce hayaldi.

Sana sarılmamışım, ama iyi ki de yapmamışım.

Rahatsız olup olmayacağını daha bilmiyorum bile.

Bence ben dün sarhoşken sana her şeyi anlattım.

Ne hissettiysem, ne düşündüysem.

Küfür ettiysem de özür dilerim.

Sarhoşken beni kimse tanıyamaz. 

Ama sen umarım sarhoşken de beni tanımışsındır.

Çünkü senin beni tanıman gerekiyor.

İlk yazdığımda olan gibi, sen beni tanımadıkça ben hiç doğmadım.