Gece Ve Ayışığı

Tanıtım

Merhaba Arkadaşlar!! Kitabın devamı 30 vote sonra gelicek. Umarım begenmişsinizdir. Kitap hakkındaki düşüncelerinizi yorum olarak atın lütfen. Birde hesap ve kitap ortaktir. Yani iki kişi yazıyoruz. Sizi seviyoruz. Unutmayın 30 vote.:-);-)

Bir kesik attım bileğime,ardından bir kesik daha.Artık eskisi kadar acıtmıyordu. Jiletler benim arkadaşımdı.Aslında benim için attığım her kesik kalbimin ne kadar acıdığını ifade ediyordu,ne kadar kırıldığımı.Bu acıyı kimse söndüremezdi. Ne kadar zengin olsamda,istediğim herşeyi elde etsemde asla dinmeyecekti.Eskiden gecenin karanlığının üstüme çökmesinden nefret eden ben,artık herzaman gece olsun diye dua ediyor,odamın siyah perdelerini kapatarak sonsuz bir karanlığa gömülüyordum.Yaşıyormuydum,yoksa sadece nefes mi alıyordum,onu bile bilmiyordum ben.Aslında ne zaman uyuyorum ne zaman uyanığım onu da bilmiyordum ben.Çünkü ikiside aynı şey gibi geliyordu.O görüntüler gözlerimin önünde canlanıp duruyordu,aklımı işgal ediyorlardı.O kadar çok ağlamıştım ki artık ağlayasım gelmiyordu.Kimse beni anlamıyordu.Konuşmaya o kadar ihtiyacım vardı ama şu dünyada-şu lanet olası dünyada-bir kişi bile yanımda değildi.

Babam olduğu halde nefret ediyordum o adamdan.Onunla aynı evde yaşamak bir işkenceydi.Sanki bir aileymişiz gibi gelen aptal iş adamlarıyla yemek yemek,şarap içmek ve dahası.Bütün bunlar o kadar saçmaydıki.Annemin ölümüne o kadar üzülmüş olmama,yıkılmama rağmen babam hala gülerek yüzüme bakabiliyor ve neşeli tavırlar sergileyebiliyordu.

Yere damlayan kanları havluya sildim. Eskiden bileğini kesenleri hiç anlayamazdım ama şimdi rutin bir işmiş gibi yapıyordum bunu.Belki yanımda olsalardı ,bana destek çıksalardı böyle biri olmazdım ben.Okula devam etseydim oxford üniversitesinde okuyacaktım ben. Öğretmenlerim hep çok zeki olduğumu söylerlerdi.Yarım bıraktığım kemanı bitirecektim.Küçük çaplı rezitallere katılacaktım.Ama herşeyi mahvettiler. Şimdiye kadar hayatta kalmamı sağlayan herzaman yanımda olan tek birşey vardı:

Gece ve ayışığı.