"Burada da dışlanacak mıyım?"dedi Ay.Okul müdürü "Burda öyle şeylere izin verilmez.Hele öğretmenler tarafından asla.Sen şimdi sınıfına gidebilirsin.Sınıfın 11-D."dedi.Ay bıkkın bir şekilde sınıfına doğru yöneldi.
Ay Zirveli,anne ve babasını beş yıl önce trafik kazasında kaybetmişti.Gittiği heryerde ailesi yok diye dışlanmıştı.Öğretmenleri tarafından bile. dışlanıyordu.Sonunda yeni bir okulun sınavına girdi ve orayı kazandı.Burda dışlanmayacağını umut ediyordu.
Sınıfa girdi.Bir sürü meteor vardı.Kız da erkek te.Ama nedense hayvanat bahçesine benziyordu.Herkez ona bakıyordu.Öğretmeni "Hoşgeldin Ay.Rüzgar'In yanına oturabilirsin.Arkada."dedi.Ay arkaya doğru yürüdü.Rüzgar'ı buldu.Bir kız Ay'ı durdurdu.Onu yanına oturtturdu.Ay, ne olduğunu şaşırdı.Tenefüs oldu.Kız "Benimle gel!"diyerek Ay'ı çekiştirdi.Ay kızın peşinden sürüklendi.Kızın elinde bir defter vardı.Pembe ve çok parlaktı.Bir sınıfa girdiler.Kız konuşmaya başladı.
K:Merhaba Ay Zirveli.Ben Hande Çetin.
A:Memnun oldum Hande.Beni neden buraya sürükledin?
H:Açıklayım.Bizim sınıfta hayatta kalmak biraz zordur.Biz kızlar olarak normaliz.Ama erkeklerin BAZILARI tam anlamıyla kız avcısı.Senden önce gelen tam yedi kızı kaçırdılar.Ama uzak durman gereken üç kişi var.Onlar Emre Altın,Suat Yılmaz ve bu kişi seni yer:Rüzgar Koç.
A:Rüzgar?Haaa benim yanına oturacağım çocuk.
H:Evet.Sakın ona yaklaşma.Seni öldürür.O fazla sapık.
A:Merak etme.Bir erkek mıknatısı değilim.Genelde onlarla aynı kutup olurum.Birbirimize yaklaşamayız bile.
H:Onlar öyle değil.Kızların güzelliklerine bakmıyorlar.Onlar için nefes alsak yeter.dedi.Ay'In yüzünde gülücük oluştu.Birden kapı açıldı.İçeri üç erkek girdi.Onlarden biri de Rüzgar'dı.Rüzgar,Ay'ı gördü."Emre,Suat.Bakın Ay burda."ve üçü birden Ay'a doğru gelmeye başladı.Hande,Ay'In önüne geçti "HAYIR RÜZGAR!Biz kızlar oyuncak değiliz.Ona yaklaşırsan senin gözlerini oyarım."Feminist kız Hande iş başında.Sen niye Ay'In yerine konuşuyorsun.Bu sefer birşey yapmayacağıma yemin ediyorum."dedi Rüzgar.Hande,Ay'a baktı."Ne diyosun?"dedi.Ay "Tamam."dedi.Hande ,Ay'ın önünden yavaşça çekildi.Ay,Rüzgar'a baktı.Rüzgar,Ay'a bakıyordu.Rüzgar"Çıkışta yanıma gel.Seninle bir yere gidicez."dedi.Hande "OLMAZ!"diye çıkıştı.Ay "Sorun yok.Herhangi birşeyde ben kendimi koruyabilirim."dedi.Zil çaldı.Sınıfa gittiler.
Aradan sekiz saat geçti.Okul bitmişti.Ay,okuldan çıkıp evine doğru gidiyordu.Rüzgar,Ay'ın peşinden koştu."Hey!Hani ben seni bir yere götürecektim?"dedim Rüzgar.Ay,Rüzgar'a baktı.Ay "Tamam,geliyorum."diyerek Rüzgar ile beraber yürümeye başladı.
Rüzgar onu evine getirmişti.Ay ve Rüzgar bodrum kata inmişlerdi.Burası Rüzgar'In odasına benziyordu.Her tarafta içki vardı.Yatak dağınıktı.Ay "Burası kızları becerdiğin yer mi?"dedi.Rüzgar "Öyle de denebilir.Ama sana bişey yapmıycam.Bu sefer ilk adımı senden bekleyeceğim."dedi.Ay "O zaman çok bekliyeceksin.Beni baştan çıkarman o kadar da kolay değil."dedi.Rüzgar hafif gülümsedi."İstediğin yere otur."dedi.Ay ilk olarak yatağı gördü.Rüzgar'ı biraz çıldırtmak istiyordu.Yatağa oturdu.Rüzgar'In arkası dönüktü.Arkasını dönünce yatağında oturan Ay'ı görünce dudağınıısırmaya başladı.Rüzgar,Ay'ın yanına oturdu.Ona yaklaştı."Sen yanlız mı yaşıyorsun?"dedi Ay.Rüzgar "Annem hostesti babam pilottu.Uçak kazasında öldüler.Burası dedemin evi.Ama o bana karışmıyo."dedi.Ay "Benimkilerde trafik kazasında öldüler.Ben yalnız yaşıyorum.Ama üst katımda anneannemler oturuyor.Yemek ve para gibi şeylerde yardım ediyorlar."dedi.Sessizlik oldu.Ay,bir resim gördü.Bu küçük bir çocuk ve yanında bir kadın ve bir erkek vardı.Ay,fotoğrafa bakmak için ayağa kalktı.Rüzgar"Annem ve babam ölmeden önce çektiğimiz son fotoğraf."dedi.Ay resme baktı.Yerine koydu.Rüzgar'In yanına oturmaya giderken ayağı takıldı.Rüzgar'In üstüne düştü.Rüzgar yatağa serildi.Ay ise onun üzerindeydi.
