koşarak annemin sesine doğru gitmeye başladım . Annemin sesi odamdan geliyordu . Hemen odama girdim . Annem havadaydı . Ama ipe veya herhangi birşeye bağlı değildi .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gözleri bembeyazdı . Korkarak ona doğru koştum .
O : Anneeee!
Annemin yanına vardım . Elimi uzatıp ona dokunacakken hızlıca kafasını bana çevirdi .
A : KAÇ !
Sesi kalın ve çatallı çıkmıştı . Korku dolu gözlerle ona bakarken aynı ses tonu ile cümlesini tekrarladı .
A : KAÇ ! KAÇ ! KAÇ ! KAÇ!
O : AMAN TANRIM ! AMAN TANRIM !
odadan çıkıp kapıya doğru koşmaya başladım . Kapıyı sertçe açıp kendimi dışarı attım . Hava karanlıktı ve sokaklar bomboştu .
Ben ise bir yandan ağlarken bir yandan da bomboş sokaklarda nereye gittiğimi bilmediğim halde koşuyordum . Koşarken arkama bile bakmıyordum .
Ayaklarım beni kontrol ederken bende gözyaşlarım eşliğinde hıçkırıyordum . Sonunda bacaklarım yoruldu ve kendimi dizlerimin üzerinde buldum . Ellerim ile gözyaşlarımı sildim ve nerede olduğumu öğrenmek için kafamı kaldırıp etrafta göz gezdirdim .
O ev karşımdaydı . Kayıp çocuğun evi .
Avazım çıktığı kadar bağırdım .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama beni duyan kimse yoktu . Artık aklımı kaçırdığımı düşünmeye başlamıştım .
Tam o sırada karşımda duran koca evin kapısı açıldı . Ve o dışarı çıktı . Kayıp çocuk ...
Uzun süredir bu hikayeyi güncellemedim . Çünkü oy sayısı az olunca yazasım gelmedi . Oy vermeyi lütfen unutmayın . ^3^
