(31/10/2018)
De koude stralen doordrenken mijn kleren terwijl het bloed zich verder mengt en het water oranje kleurt. Mijn ogen zijn zo droog als papier. Het gedroogde bloed op mijn lijf gaat maar niet weg. En zelfs al ging het weg, laat het bloed altijd zijn witte sporen achter. Altijd.
Als het vervaagt, heb je geluk, iets dat ik blijkbaar niet heb. Jij kan naar jezelf kijken in een spiegel zonder te denken hoe lelijk, dom, gehaat en nutteloos je bent, want jij bent niet zoals ik. Jij bent slim, mooi, dapper, sterk, geliefd en je hebt een plaats.
Bekommer je maar niet om mij. Verspil jouw tijd niet om dit onmens. Ik ben het niet waard.
JE LEEST
Een lange, lange dag
PoetryDeze gedichtenbundel behandelt een aantal gevoelige thema's waar ik gevoelige lezers van moet waarschuwen. Er komen aan bod: depressie, idealiseren van de dood en er wordt ook gehint naar automutilatie. "To sleep, per chance to dream. Aye, there's...
