Ahudil giriş bölümüyle sizlerle efenim. Çok çok heveslenerek başladım. Gümbür gümbür bir hikaye geliyor. Umarım tökezlemem ve bu hikayeyi çok güzel ilerletirim hayal ettiğim gibi. Yeni yıl dilediğiniz gibi gelsin. Her şey gönlünüzce olsun. Sizi seviyorum benim küçük ailem. Yanımda olanlar bekleyenler sevenler sayanlar iyi ki varsınız. Her birinizin yeni yılı ayrı ayrı kutlu olsun. İstekleriniz en güzel haliyle size dönsün. Hayalleriniz gerçekleşsin. Çok çok güzel seven adamlara denk gelin. Kendinizi sevin. Umut edin. Hayal edin. Sevin. Hatta bir delilik yapıp aşık olun. Güzel olan ne varsa durmadan koşun peşinden. Her şey gönlünüzce olsun.
Keyifli okumalar o zaman...
Bölüm şarkısı; Elif Buse Doğan- Gülüm Soldu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♣️♥️
Oturduğu demir rahatsız ranzanın hemen yanındaki korkuluklar ile kapatılmış eski, soğuğu pek iyi engelleyemeyen pencereden dışarı bakıyordu. Soğuktan puslanmış camın ardı pek de görünmüyordu doğrusu ama adam uzun bir süredir orayı seyrediyordu kıpırtısız bir şekilde. Dışarıda kar yağmıştı. Hava soğuktu, dışarının soğuğuna dayanamıyordu içeridekiler. Soba bile bu beton odayı ısıtmaya yetmiyordu, bunca adamın içindeki ailesini görecek olma düşüncesi bile bu odayı ısıtmıyordu. İçlerini ısıtacak pek bir şey de yoktu burada. Burada her şey kısıtlıydı. Mutlulukları bile sınırlıydı. Bir günlerini kederlenmeden geçiremiyordular. Bir günleri of demeden geçmiyordu. Dört duvar arasında ne kadar iyi olunabilirse o kadar iyiydiler işte...
En azından onlar öyle sanıyorlardı. Halbuki dört duvar arasına sevgi girince iyi olmanın ölçüsü değişiyordu. Genç adam bunu çok sonraları fark edecekti.
Omzuna konan el ile bakışlarını camdan çekti. Omzundaki ele baktı önce. Üzerinde yaşlılık belirtisi olan benleri ve buruşukluğu olan eli anında tanıdı. Ardından elin sahibine kaydı gözleri. Koğuşun hacı dedesi, Halit dede soğuktan buğulanmış gözlüklerini gözünden indirip elini adamın omzundan çekti. Cebinden çıkardığı mendille gözlüğünü silerken "İnsan, suça hedeflidir evlat... Suçun sebebini sorgulamaz, suçludur der geçer. Halbuki marifet doğru suçluyu bulmaktadır." dedi gözlüğünü iyice temizleyip geri takarken. Mendili geri katlayıp cebine koydu. Bakışları ağır ağır yüzüne tırmandı genç adamın. Her gün verdiği öğütlere bir yenisini daha eklemişti bugün. Kıymetli biriydi. Bilgisi, görmüşlüğü o kadar çoktu ki, bazen bu dört duvar arasında bu kadar bilgiyi nasıl elde ettiğine şaşırıyordu genç adam.
Her zamanki gibi bu verdiği yeni bilgi için genç adamdan bir cevap beklemedi. Elini adamın dizine koyup pat pat vurdu. Babacanlığının simgesiydi bu bir bakıma. Birçok babadan daha babaydı. Bir çok insandan daha insandı. "Ne bu surat? Sirke satıyor yine... Görüş var bugün, mutlu olman gerekmez mi evlat? Hayırdır?" dedi sıcak bakan gözleri ile. Bu bakış bu odadaki tüm soğuğu keserdi. Öyle sıcaktı ki, evlat deyişi bile genç adamın iliklerine kadar hissettiği baba eksiğini gideriyordu.
