GOODBYES IN MOUNT COSTA

PROLOGUE

I just looked out the window of my room as I watched the heavy rain pour down. I thought, I will never be in this situation again. I thought I would never lock myself in the room again and ignore everyone who wanted to help me to get through it all. But I was wrong!

Here i am again. Hurting. Wondering why the people I love always leave me. What did I do wrong? What's wrong with me?

I don't know how many days I will be like this. Although there is no certainty. I am still hoping that she will come back, for me. The woman I loved more than myself.

Malakas ang magkasunod na katok ang narinig ko mula sa labas ng pinto ng kwarto ko pero hindi ko iyon pinapansin. Wala akong ganang humarap sa mga tao. Ang tanging gusto ko lang mag kulong ng mag kulong hanggang sa may magsabi sa akin na bumalik na siya.

"Anak?, Open the door." That was my mom, maybe she would force me to eat again even though I always refused her.

"Mom, i'm not hungry. I just want to be alone, please." mahinang sagot ko. Wala akong pakealam kung narinig niya man iyon o hindi. Kahit mag salita wala din akong gana. Basta ang gusto ko lang ay tumunganga maghapon.

"No. May ibabalita ako sa' yo." agad na umusbong ang mabilis na pagtibok ng aking puso at bigla akong na buhayan ng pag asa. Mabilis akong naglakad palapit sa pinto at agad na binuksan iyon. Tumambad sa akin ang aking ina. Pinagmasdan muna ako nito sandali bago ako nginitian.

"She came back. Umuwi na siya anak." my heart beats fast even more. Nang marinig yun, mabilis akong pumasok sa banyo upang maligo. I need to look presentable in front of her. I don't want her to think I let myself down because I promised that I would be brave for her.

Hindi mawala sa mga labi ko ang ngiti habang nagmamaneho papunta sa kanilang bahay. I had to hurry because it was a bit far. Hindi na ako makapag hintay na mayakap ito ng mahigpit.

Gusto ko na itong makita kaagad.

Pagka baba ko ng kotse agad akong sinalubong ni Billy. Niyakap ako nito ng mahigpit habang marahan na tinatapik ang  likod ko. "I miss you, man." ginantihan ko ito ng tapik sa likod bago kumalas sa pag kakayap rito.

"Nasa loob sila." naka ngiti nitong sabi at giniya ako papasok sa malaking gate.

Naabutan ko sa sala ang mga kaibigan namin. Kahit na ngiti ang kanilang sinalubong sa akin  hindi mapagkakailang katulad kong malungkot din ang mga itong naghintay sa pagbabalik niya.

Trey approached me and hugged me too. "Missed me, huh?" natatawang biro ko, tumawa din siya at mahina akong sinuntok sa dibdib. I was about to talk again when suddenly her parents came out of a room. They smiled at me so i smiled back.

"Go inside. She's waiting..." ani ng kaniyang ina. Tumango ako at mabilis na nag lakad sa kwartong itinuro ng mga ito.

Habang palapit ako ng palapit sa silid na kinaroroonan nito siya ring mas lalong pag bilis ng tibok ng aking puso. Huminga muna ako ng malalim nang maka lapit na ako sa pinto. Nanginginig ang kamay kong nakahawak sa siradora ng pinto at dahan dahan itong tinulak papasok upang bumukas.

Agad na nangilid ang mga luha sa aking mga mata nang makita na siya. Dahan dahan akong lumapit sa kaniya. Bagama't hilam ng luha ay matamis akong ngumiti.

"My love..." bulong ko.