GOODBYES IN MOUNT COSTA

CHAPTER 2

"How to heal my broken heart.. why it so hard, forgetting you..." natatawa akong lumingon kay Billy nang biglang pabulong na kumakanta ito sa tabi ng tainga ko

"Ulol.." tinawanan niya lang ako at tinapik sa balikat.

"Kawawa ka naman tol' siya may iba na habang ikaw nakatanaw pa rin sa malayo.. tsk tsk." pang aasar nito sa akin kaya pabiro ko itong sinuntok sa braso. Biro lang naman iyon pero bakit sobrang sakit nun sa akin?

He returned to his family waiting for him so I ran to my family as well. I smiled when I saw mommy, her arms were outstretched and ready to hug me.

"I am so proud of you.." bulong niya habang mahigpit akong yakap.

"I love you, mom.." narinig ko itong humikbi kaya kumalas ako sa pagkakayakap rito at pinunasan ang mga luha niya.

"Bakit ka umiiyak mommy? Nalulungkot ka atang naka graduate ako eh." pagbibiro ko kaya natawa siya. Niyakap ko siya ulit at nakisali na din ang bunso kong kapatid na si Kiara at ang sumunod sa akin na si Alison.

Ako ang panganay kaya dapat lang na makapag tapos ako. Kailangan kong maging mabuting halimbawa sa mga kapatid ko at para na rin matulungan ang mga magulang.

"Pwede ba akong sumali?" halos sabay kaming napalingon nang marinig ang boses na iyon.

"Dad.." napapangiti kong sambit. "You.. came." hindi ko makapaniwalang sambit at agad na patakbong lumapit sa kaniya at saka yumakap.

"Of course i will." bulong nito at tinapik tapik ang likod ko. Saglit pa kaming nag kwentuhan niloloko ang ina naming parang batang nag ngangawa habang yakap yakap ng ama ko.

Kinukwento niya sa mga kapatid ko kung gaano daw ako kapilyo nung bata at akala niya ay hindi daw ako mag aaral ng mabuti na akala mo nama'y hindi alam ng mga kapatid ko. Napahinto ako sa pag tawa nang bigla akong kalabitin ni Alison.

"Kuya...si Kuya Brix." bulong nito sa akin kaya agad akong napalingon sa likuran ko. Sandali akong nagpaalam sa mga magulang ko bago lumapit sa kaniya.

"Congrats man.. " nahihiyang ngumiti ito sa akin kaya tinapik ko ito sa braso.

We haven't talked since the night Zoey and I broke up. I'm not angry with him because if it weren't for him I wouldn't know that his brother is cheating on me.

Pero ako talaga ang umiwas. Masyado lang akong nasaktan noon na kahit sinong may koneksyon kay Zoey ayaw kong makita o makausap.

Hindi ko nga alam kung paano ko nakayanang pumasok dahil doon maaaring mag tagpo ang landas naming dalawa. I was angry at first but as time goes by it was replaced by pain.

"Thank you bro.." malawak ang ngiting sabi ko sa kaniya.

Sandali siyang napatitig sa akin bago nag iwas ng tingin. "What's the matter?" natatawang tanong ko sa kaniya bago mahina itong sinuntok sa dibdib.

"I honestly don't know how to face you after what my sister did.. but i am very sorry." nakayuko nitong sabi kaya natawa ulit ako.

Iyong tawang walang kabuhay buhay. Pilit ko lang na tinatago ang sakit dahil ayaw kong isipin ng mga tao sa paligid ko na apektado pa rin ako kahit na iyon naman talaga ang totoo.

"Sira ulo! Okay lang yun wala ka namang kasalanan." natatawa ko kunwareng sabi.

Nag angat ito ng tingin at hindi malaman kong ngingitian ba ako o hindi.