The Disoriented Altair

CHAPTER 2

 Chapter 2

Favorite Place

Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin ni Eunice, tinalikuran ko siya bago nagsimulang kumaripas ng takbo papasok ulit sa loob ng building kung saan makikita ang library.

Kahit medyo madulas ang sahig at makailang beses ako kamuntik-muntikang sumubsob sa tiles ng building ay hindi ko alintana ito. Nagpatuloy ako sa mabilis na pagtakbo para makasigurado na walang makakapulot ng bookmark na 'yon.

Yes, I am a sentimental person. I value things especially if it came from the important persons in my life. I am not Chantelle Ylona today without them. As  I remember them I start to missed my biological parents. I am sixteen years old now and it feels like yesterday when the most traumatic memory happens. I lost them my biological parents in a car accident in which I am the only person that survived. But still I am thankful because all the people working in the orphanage takes good care of me. And lastly, I am very blessed and happy that I found another set of parents and that are Mommy Cassie and Daddy Cedrick. As of now I am in a roller coaster of emotion, and when I realize that my  tears started to slowly fall down wherein I felt it already in my cheeks I wiped it immediately using the back of my palm.

"It's okay Elle, wala naman sigurong mag-iinteres 'don besides may pangalan mo na nakasulat at pangalan ng parents mo kaya walang kukuha 'non at kung meron man malamang naman sa lost and found mo 'yon matatagpuan. Okay stop overthinking, hingang malalim, Inhale, Exhale", pagpapagaan ng loob ko sa sarili ko.

Napangiti nalang ako ng maalala ang bestfriend ko," Mabuti na lamang talaga at 'di ko sinama 'yon dahil baka magwala na 'yon at matahin ang mga taong nakakasalubong namin lalo na kapag nakita akong umiiyak. Juskoooooooooo! Hindi ko kakayanin na makita agad sa detention 'yon". 

Ng umokay na ako naglakad takbo na lang ako 'di naman ako nahirapan dahil suot ko pa rin ang P.E. uniform ko since Physical Education ang last subject namin kaya minabuti ko na lang na 'wag na magpalit pa. Kumportable rin ako sa suot kong Nike Air Force 1 Low PS Triple White na sneakers. "At buti nalang talaga 'di napansin ng bestfriend ko na ito ang suot ko kanina pa kundi ay baka kulay itim na 'to ngayon dahil paniguradong bibinyagan niya. Ganoon kakulang sa aruga ang batang hamog na 'yon", napapangiti talaga ko tuwing naalala ang mga kalokohan ng nag-iisang Eunice Rebecca.

Napatingin ako sa likod ko ng maramdaman kong may tumapik dito. Sa tingin ko ay siya ang leader na nagsabi ng quack quack sa tatlong bibe este siya ang leader sa kanilang magbabarkada. "Ahhm ano po 'yon, bakit po?",magalang na tanong ko.

"Papasok ka ba? kasi nasa tapat ka ng pintuan ng library, dadaan din kasi kami", tugon naman nito wari ko'y mas matanda sa akin ito ng isang grade level dahil masyadong maamo at bata ang mukha niya para sa mga college na estudyante rito sa campus.

"Opo papsok din po ako, sorry po may iniisip lang po sige po daan na po kayo, sana po nag-excuse me nalang po kayo para 'di ko na po kayo naabala. Pasensya na po ulit", mahaba ngunit magalang pa rin at may ngiti sa labing tugon ko. Tumango naman sila at nagsipasok na.