1.Bölüm

746 30 5
                                    

Okulun ilk günüydü. Sabahcı oldugumdan dolayı erken kalkmak zorunda kaldım. Sabahın köründe de ne yapılır ki. Hemen ustume kot ve ince dusuk yaka t-shirtimi gecirip ayagıma da siyah botlarımı giyip okula gittim. Bu yeni okulumdu. Çünkü annemle babamın is tayini nedeniyle Antalya'ya yerlesmeye mecbur kalmıstık. Neden eski sehrimizden bu lanet sehre geldik ki? Her neyse okula geldigim zaman cok buyuk bir okuldu ve gozlerim kamasmıstı. Okul buyuktu ama ici zibidi doluydu. Hemen sınıfıma cıkmak uzere gidiyorken karsımdan bir ses;

-Merhaba bu okulda yenisin galiba? Dedi.

Bende;

+Evet daha yeni kayıt oldum. Şimdi izin verirsen sınıfıma cıkacagım.

-.Bi tanıssaydık bari. Ben Burak.

+Ben de Asu.

-tanısdıgımıza memnun olsum Asu.

+Bende diyerek hemen sınıfa cıktım. Bu cocukla konusmak istemiyordum çünkü duyduklarıma gore okulun en havalı ve en egoist insanı gibiydi.Her türlü bokluk vardı. Her neyse ben sınıfa cıktım ve birde ne goreyim. Burak karsımda oturmus ve asıl.mesele de aynı sınıfta olmamızdı. Hemen bos yer aramaya calıstım ve bos bir sıra bulup gectim ama Burak yanıma geldi. Ben ne kadar pas vermesemde illaki benimle konusmak istiyordu. Kendi kendine mırıldanmaya baslayınca artık yuzume karsı soylenmeye basladı.

-Aa Asu sende mi bu sınıftasın?

+Maalesef ki oyle canım.

-o zaman aynı sınıftaysak iyi anlasırız.

+orası pek oyle olmayabilir dedim icimden ve insallah diye konuyu yatıstırırken hoca geldi. Tek tek herkesle tanısmıstık. Eve gitme vakti geldigi zaman Burak;

+Evine bırakmamı ister misin?

-Gerek yok ben kendim giderim.

+ama hava soguk hasta olabilirsin.

-Ya istemiyorum gerek yok.ded kyen sonra kendi kendime"bu cocuktan hic hoslanmadım hatt nefret ediyorum. Ne kadar yılışık bir.insan ve kendini bilmis havalı bir egoist.

Eve vardıgım zaman ustume rahat biseyler giyerek yemegimi yedim. Annemgil evde yoktu. Çünkü turist rehberligi yaptıklarından dolayı gece gunduz calısıyorlardı. Ben de yatagıma yattım ve kulaklugımı takıp muzik dinlemeye basladım. Eski sehrimi simdiden ozlemistim bile. Oradaki arkadaslarımı okulumu ve cevremi. Boyle dusunurken telefonuma bir.mesaj geldi ve mesaja baktıgımda numara tanıdık degildi. Mesajda

"naber Cadı uyudun mu?" Yazıyordu. Bu kim olabilirdi ki? Biraz dusundukten sonra "Sen kimsin" diye mesaj attım ve "Ben Burak korkmana gerek yok " dedi. Olamaz bu okuldaki Buraktı. Ama nasıl o numaramı bulmustu ki. Okulda duyduklarım ise Buagın belalı coc k ve kimin pesine takılırsa bırakmadıgını soyluyorlardı. Ya benim pesimide bırakmazsa? Basıma bela mı aldım desem simdi? Of napıam ben bu cocukla. Neyse sabah olsun okula gider gitmez Burak hakkında arastırma yapıcam.

Evet arkadaslar birinci bolum bu kadar insallah begenirsiniz yorumlayıp votelemeyide lutfen unutmayalım. :)))

Serseri CocukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin