Arrange Marriage

Chapter 12

                                     ZAIGO

*tititititititititititiittiitittitiititti*

(Tunog yan ng larm clock po)

NAGISING ako sa pagkakatulog dahil sa tunog ng alarm clock. Nasapo ko na lang ang mukha ko.

I dream of them again. I dream of them at akala ko totoo na. Im just fooling myself again.

Its been 2 years since they left.

Alam ko na dapat ko siyang sundan pero natatakot ako. Natatakot ako na bala pagnalaman to ni Daddy ay pakiaalam na naman niya ang mga anak ko.

Bumangon na lang ako at dumiretso sa banyo. Naghilamos muna ako bago ako lumabas at nagtungo sa kusina.

I feel relieved knowing that its just a dream. Hindi dito nakatira si Julliana at ipinagpapasalamat ko yun.

Its been years and my routine goes on like nothing everyday. Wake up,work,home,eat,sleep.

Nawalan naako ng ganang mabuhay simula nong umalis siya but then i keep telling myself to keep on fighting kasi babalik sila at makikilala ko ulit sila.

Palagi kong nappginipan na umuwi sila dito at kasama ako.

Napapanaginipan ko na masaya kami pero ang katotohanan ay hindi. Magulo, Malabo, at Napakahirap ng totoong nangyayari.

Everyday i keep trying my best to make a plan to ruin my father. I want to end this and just be happy with my family. But everytime i cope up with a plan, nafefail naman. I never give up. Kung ang prize lang naman ay si Marinneth at ang anak ko. It would be my pleasure to do the work.

Umuuwi dito si Quitara to check on her parents. Minsan na kaming nagkita at hindi na yon naulit. Sinabi niya saakin na nanganak na daw si Marinneth. Kambal daw ang anak namin at sinabi niya rin ang pangalan.

Tofity Scott Borguale and Timothy Toff Borguale.

Hindi kami kasal ni Julliana kaya hindi apilido ko ang gamit nila.

And now is the third year. Ngayon araw nato mismo. I can't help but to cry. What did  i do to suffer like this. All i just want is to be happy with my family, to free my brother, and to see my mother naturally smile again.

And then it hit me. Its okay to suffer first because i know in the end i'll be happy again.........

Life is full of cruelty and in orther to survibe you need to be cruel to....

Matapos kong gawin ang ginagawa ko araw araw ay pumasok na ako sa kompanya kuno namin.

Pagkarating ko ay binati kaagad ako ng mga employees dito. Pinagtataka ko rin kung bakit napakagalang nila saakin. Gwapo ba talaga ako🥴.

Dumiretso ako sa opisina ko at nag umpisa ng mag trabaho. Panay ang sulyap ko sa wrist watch ko. Gusto ko nang umuwi. Ilang oras pa nang tumunog ang telepono.

"Yup?" Sagot ko sa kabilang linya

"Sir, may bisita po kayo ayaw ipasabi ang pangalan papapasukin ko po ba?" Thats Glenn my secretary.

"Sige ako nang bahala" Sagot ko. Pinatay ko na ang tawag at bunalik sa pinagkakabusyhan ko.

Ilang minuto pa at narinig ko na ang pagbukas ng pinto at mga yabag papalapit hindi ko yun pinansin mas nag fucos ako sa pagbbasa ng mga papeles at pag pirma.

"Too busy huh?" Nanigas ako. What is she doing here?. Unti unti kong iniangat ang ulo ko. And then i confirmed. Its Quitara.

"What do you want Ms. Borguale?" Tanong ko sa kanya.

"Mr. Borzhua, kamusta ang kompanya?" Tanong niya. Pasalamat na lang ako at walang cctv dito sa opisina ko.

"I dont know what to do Quitara this fuckin'  bullshit stress me out. Pababa ng pababa ang kompanya." I palmed my face. I so stress literally stress. I've been working nonstop to bring this company back on top but i can't. Consequences of being a borzhua i guess. Ever since we take the company it started sinking. My father thought that taking away the companies of Borguale here in Philipines would be easy.

Nakakapagod. Naghihirap ako sa paghahanap ng paraan para mabalik sa itaas ang kompanya pero yung ama ko nagwawaldas ng pera. He uses the Company's money to go trveling and the worse is he forgot to feed my brother so as the older brother i take care of him and my mother is with him. Kailangan niyang dalhin si Mama para masabing okay lang sila at walang problema ang kompanya namin.

"She's home" Naatigil ako sa pagsabunot sa buhok ko at dahan dahng tumingin sa kanya. She's smile at me.

"I'm sorry but i need to go. She'll visit here tommorow." Tumayo na siya at umalis pero ako parang tanga na nakatunganga at hindi makareact sa sinabi niya.

After 3 years of not seeing you Marinneth. Hindi ko mapigilang ngumiti na parang tanga kaya para bumalik ako sa katinuan ay sinapak ko ang sarili ko at nagtrabaho muli.

HOME. Im finally home. Pagkapasok ko sa bhay ay hinubad ko ang sapatos ko at dumiretso sa kusina. I cooked noodles for dinner dahil pagod na talaga ako. Kinain ko lang yung niluto ko at pumasok na sa kwarto. I washed my face,my mouth, and im finally lying on my bed now.

Iniisip ko palang na nandito n si Marinneth ay d ko na mapigilan ang magdiwang. Gusto ko na syang makita pero hindi ko alam kung paano. D ko alam kung paano ko siya kakausapin. Kung paano ak------.

*Kring Kring

Kinapa kapa ko yung phone ko sa bedside table. Buwesit istorbo to ah. Nung makapa ko ay tinignan ko ang caller id. JULLLLLLIIIIAAAAAAANNNNNNAAAA. Im going to grill you and this time i meant it.

"What do you need?" Bungad ko sa kanya

"Hows work baby?" Im not your child idiot.

"Why do you care?" Tanong ko pabalik.

"Are you tired?,Do you want me to massage you? Do you want me to cook for you?" Sunod aunod niyang tanong.

"Yes im tired but i dont need you, i really need massage but your hands are painful, and i already ate dinner. Baka masunog kusin ko kung palulutuin kita." I said.

"Why are you so mean?" Ewan.

"Why do you care?" Balik kong tanong.

"I love you Zaigo. I love you!" Pinatay ko ang tawag. Nakakairita yung boses niya.

Huminga na lang ako ng malalim bago natulog..........