WhatsApp Sapığım (Düzenleniyor)

1 *~* 1

Kullanılmış gibi hissediyorum. Yalnız, biraz kırık, üzgün. Yine. Bir şey yapmadığım halde benden uzaklaşmalarını anlamıyorum. Sıra arkadaşım yine kalktı ve diğerlerinin yanına gitti. Hiç kimse umurumda değil ama bir kaç kişi olsa bana değer veren,  beni seven, yalnız bırakmayan. Tırnaklarımı avucumun içine batırıyorum. Daha çok. Oturduğum yerde aşağı doğru kayıyorum. Diğer elime kalem sırayı karalıyorum. Anlamsız çizgiler ve üst üste yazılar yazıp siliyorum. Sıranın tamamı silgi tozu. Kalemi sıraya vurdum. Galiba kırıldı. Benim gibi. Onu düzeltmeye çalıştım ama olmadı. Birisi bana seslendi. Kafamı sesin geldiği tarafa çevirdim. Sınıftan bir kız. 

"Efendim." 

"Teen Wolf'un yeni fragmanı çıkmış gördün mü?"

"Evet mükemmeldi."

"Gelsene." Öndeki boş sırayı gösterdi. Kalemi bırakıp yanına gittim.  İyi kızlar ama pek konuşmuyordum. Diğerlerini sordu neden benle konuşmadıklarını falan. Bilmiyorum dedim. Sınıfın manyakları olur ya birisi yanımıza gelip değişik şeyler yapmaya başladı. Komik değildi ama gülmüştüm. Güldüm. İyi gelmişti. Öğretmen gelince sırama geri döndüm. Konu olmadığı için serbest bıraktı. Sıradaki silgi tozlarıyla oynadım. Tırnaklarım hala avucumda. Acıtmıyor tam tersine güzel oluyordu. Telefonum titreyince çantanın içinden çıkarmadan baktım. WhatsApp'tan mesaj gelmişti. Beni seven herkes oradaydı. İnternet arkadaşlarım. Ama bu bilmediğim birisiydi. Profilinde arkası dönük birisi vardı. Galiba o değildi. 

-"Selam."

-"Selam. Seni tanıyor muyum?"

-"Belki."

-"Belki?"

-"Ne kadar tanıdığını bilmiyorum."

-"Kimsin?"

-"Önemsiz biriyim."

-"Ne güzel. Bende önemsizim."

-"Hayır."

-"Öyle."

-"Hayır öyle değil. Ben seni önemsiyorum. Çünkü senden başka kimse beni ilgilendirmiyor."

-"Cidden öyle mi?"

-"Evet."

-"Çevremden birisi misin? Kim olduğunu söyle."

-"Belki bir gün söylerim."

-"Neden şimdi değil."

-"Sebepsiz bir beklenti içerisindeyim. Sadece bekliyorum."

-"Adın ne?"

-"Hım. WhatsApp Sapığım diyebilirsin."

-"WhatsApp Sapığım? Peki. Ya seni engellersem."

-"Öyle bir şey yapacağını sanmıyorum."

-"Ya yaparsam."

-"Yapma."

-"Neden?"

-"Sana ihtiyacım var."

Bana ihtiyacı var. Beni önemsiyor. Hoşuma gitti. Gizli olması da ayrı bir hava katıyor. Kafamı kaldırıp sınıftaki herkese baktım. Hepsi ayrı alemde. Buradan olacağını düşünmüyorum. Peki ya nerede?