DON'T GİVE ME HOPE |TAEGYU |

0.6

Yeonjun:
Beomgyu

İyi misin?

Çekim boyunca yalandan olduğu çok belli olan bir gülümseme vardı yüzünde

Gerçekten endişelenmeye başlıyorum haftalardır böylesin

Yüzün asıkken hiçbir şey yapamamak hatta sebebini bile söylememen zoruma gidiyor

Ben senin abinim Beom, kafana takılan şeyleri benimle konuşmalısın

Beom:
Hyung

Ben içime attıkça düzelir sanıyorum ama canım çok yanıyor

Yeonjun:
Sorun ne peki Beom

Beom:
Bilmiyor musun sanki Hyung

Kendimi bildim bileli onu seviyorum

Onun beni ne olarak gördüğünü bir türlü anlayamıyorum üstelik

Kardeşim gibisin diyor bazen

Hyung, insan kardeşine baktığında içi bu kadar sıkışır mı, göz yaşları akmak için bu denli ısrar eder mi?

İnsanın kardeşine sadece bakması bile canını yakar mı?

Yeonjun:
Mantıken yakar sanırım beomgyu

Düşününce kim en sevdiği şeyden bir darbe bekler ki

Tabi eğer karşılığı olmasaydı olurdu bu dediklerin

Beom:
Hyung yapma

Lütfen umutlanmak istemiyorum artık

Bazen beni kıskandığını düşünüyorum, tamam diyorum o da seni seviyor gyu git söyle ona da

Artık onu da kandırma daha fazla

Sonra bir anda kendi elleriyle ektiği umut tohumlarını kendi elleriyle yakıp kavuruyor

Yeonjun:
O seni seviyor beom

Emin olduğum tek şey bu bu sıralar

Farkına varamayacak kadar kör sadece

Beom:
Hyung herkes arkadaşlarını sever

Lütfen beni umutlandırma

Size olan sevgisinden bir
farkı yok bana olan sevgisinin

Yeonjun:
Beom lütfen vazgeçme

Soobin sürekli bir şey geveliyordu yağmursuz gökkuşağı olmaz diye

H

atırlıyor musun?

Beom:
benim gökkuşağım yıllardır neden çıkmıyor hyung

Ne zaman çıkacak yoruldum artık

Hem ben gökkuşağı istemiyorum ki