I Wish : Not 3

I Wish : A Long Sleep(Zawgyi)

ခ်စ္ရသူအတြက္ဆို  နာက်င္ရရင္ေတာင္
မမႈပါဘူးလို႔   ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုၾကတယ္မလား
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အဲ့လိုမထင္ဘူး
တကယ္ေတာ့ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ နာက်င္မႈကို
အံ့တုနိုင္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ နာပါမ်ားလို႔
ထံုသြားၾကရံုသက္သက္ပါဗ်ာ..
______________________________________

ေဆးရံုတစ္ခုတြင္...
"တူေလး! သားသ်ွားရိပ္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ရ
တာလဲကြာ ဦးေလးကိုေျပာၾကပါဦး"

ခရီးလြန္ေနေသာဦးေဇယ်တစ္ေယာက္တစ္ဦး
တည္းေသာတူေလးေဆးရံုတင္ထားရတယ္
ဆိုလို႔အေလာတႀကီးေရာက္လာေလရဲ႕။

လင္းေရာင္သစ္ : ေအာ္ ဦးေလးပါလား
ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကေဆးရံုဆင္းမွလာေတာ့မယ္
ထင္လို႔ ဟားဟား
ဦးေဇယ် : ေဟ့ေကာင္မင္းဒီေလာက္ျဖစ္
တာေတာင္ေနာက္နိုင္ေသးတယ္မင္းဦးေလး
ငါ့မွာေတာ့မင္းဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုလိုရတဲ့Flightနဲ႔
အျမန္ေျပးလာရတာကြ!!
သ်ွားရိပ္ကို : ဦးေလးလဲခရီးကေရာက္ေရာက္
ခ်င္းဒီကိုလာရေတာ့ပင္းပန္းေနမွာပဲ
ဦးေဇယ် : လူပင္ပန္းတာထက္စိတ္ပင္ပန္းတာ
သားေရ ေလယာဥ္ေတြကလည္း အေရးႀကီးမွ
လက္မွတ္ကခ်က္ခ်င္းမရဘူး အဲ့တာထားပါဦး
တူေလးမင္းမ်က္နွာမွာလဲ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔မင္း
ရန္ျဖစ္ခဲ့တာလားဘယ္ကဘယ္လိုစျဖစ္ၿပီးဒီ
ေလာက္အေျခေနျဖစ္သြားတာလဲဦးေလးခုန
ထဲကေမးေနတာတစ္ေယာက္မွလဲမေျဖၾကဘူး
သ်ွားရိပ္ကို : အဲ့ အဲ့တာကေလ...

ဦးေဇယ်ေမးေသာေမးခြန္းမွာရိုးရွင္းေသာ္လည္း
အျဖစ္ပ်က္ေတြဟာရႈပ္ေထြးလွတာမို႔သ်ွားရိပ္ကို
တစ္စံုတစ္ရာကိုစိုးရိမ္လ်က္ ေျပာျပဖို႔တြန္႔ဆုတ္
ေနခဲ့တယ္။

လင္းေရာင္သစ္ : ေလွကားေပၚကျပဳတ္က်တာ
သ်ွားရိပ္ကို : ဟမ္

မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲေရာင္သစ္အျဖစ္
မွန္ကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူးေလကြာ
သ်ွားရိပ္ကိုေခါင္းထဲထိုကဲ့သို႔အေတြးမ်ားနွွင့္
လင္းေရာင္သစ္ကိုနားမလည္နိုင္ေတာ့ပါ။

ဦးေဇယ် : ေလွကားေပၚကျပဳတ္ၾကတယ္?
လင္းေရာင္သစ္ : ဟုတ္တယ္ဦးေလးရ
ကြၽန္ေတာ္ေလွကားေပါက္ေျခေခ်ာ္ၿပီးျပဳတ္က်
တာျဖစ္ခ်င္ေတာ့ေလွကားေဘာင္နဲ႔ဗိုက္နဲ႔ပါ
ေဆာင့္မိၿပီး အရင္ေရာဂါကပါျပန္ထေရာ
အဲ့တာေၾကာင့္အဲ့ေနရာတင္သတိပါေမ့သြားတာသ်ွားရိပ္ကအိမ္လာလည္ရင္းေတြ႕လို႔ေဆးရံု
ေခၚလာတာပဲ ဟုတ္တယ္မလား သ်ွားရိပ္
သ်ွားရိပ္ကို : ဟင္ အင္း...
ဦးေဇယ် : မင္းကြာလုပ္လိုက္ရင္နေမာ္နမဲ့ဲ့နဲ႔
သားသ်ွားရိပ္သာေရာက္မလာလို႔မင္းတစ္ခုခု
ျဖစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေပါ့တိေပါ့ပ်က္
ေကာင္ ငါထရိုက္ရင္ေသေတာ့မယ္မင္းေတာ့
ေတာက္!
သ်ွားရိပ္ကို : ေဒါသကိုေလ်ွာ႔ပါဦး ဦးေလရယ္
ေရာင္သစ္လည္းသိပ္ေနေကာင္းေသးတာမွ
မဟုတ္တာ
ဦးေဇယ် : ငါ့သားလည္းဒီေကာင့္ေၾကာင့္ပင္ပန္းသြားၿပီ ကဲသားဦးေလးလည္းေရာက္လာၿပီဆို
ေတာ့သားသ်ွားရိပ္လည္းအိမ္ျပန္နားေတာ့သား
မိဘေတြလဲစိတ္ပူေနေတာ့မယ္
သ်ွားရိပ္ကို : ရပါတယ္ဦးေလး ကြၽန္ေတာ္
ေမေမနဲ႔ေဖေဖ့ကိုေျပာထားၿပီးပါၿပီဦးေလးသာ
ခရီးကေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆိုေတာ့အိမ္ျပန္နား
ပါဦးလား
လင္းေရာင္သစ္ : ကဲပါသ်ွားရိပ္ရာမင္းသာ
အိမ္ျပန္နားေတာ့မင္းတစ္ညလံုးလည္းငါ့ကို
ေစာင့္ေပးေနရတာမလား အိမ္ျပန္ၿပီးအိပ္ေတာ့
သ်ွားရိပ္ကို : အင္းပါ ငါညေနတစ္ေခါက္ျပန္
လာခဲ့မယ္
ဦးေဇယ် : ဒါဆိုဦးေလးလဲreceptionမွာေငြ
သြားရွင္းလိုက္ဦးမယ္
သ်ွားရိပ္ကို : အဲ့တာဆိုဦးေလးျပန္လာမွပဲ
ကြၽန္ေတာ္သြားမယ္ေလ နမို႔ဆိုလူနာက
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာ
ဦးေဇယ် : ေအးကြယ္ ဒီေမ်ာက္ကခဏေတာင္
စိတ္မခ်ရဘူးအဲ့တာဆိုသားသ်ွားရိပ္ခဏေစာင့္
ဦးေလးအျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္
လင္းေရာင္သစ္ : ေအာ္ ကြၽန္ေတာ္ကသံုးနွစ္
သားေလးဆိုေတာ့စိတ္မခ်တာနဲ႔ဘာနဲ႔
ဦးေဇယ် : ဒီ.....ငါေဆးရံုမွာမို႔လိုေတေနာ္ ဟြန္း
လင္းေရာင္သစ္ : ဒီ..ဘာျဖစ္လဲဆက္ေျပာပါဦး
ဦးေလးရဲ႕ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးနားေထာင္ေနပါတယ္
ေျပာပါဦးေျပာေျပာ
ဦးေဇေယ် : ေအး မင္းလုပ္ထားေနေကာင္းမွ
ငါ့အေၾကာင္းသိမယ္