Bandajlar çıkarılırken Jeffrey'in tüm ailesi orada Jeffrey'e bakıyorlardı. Son bandaj çıkarılana kadar beklediler. Annesi çığlık attı gördükleri karşısında dehşete düşmüştü. Karşısındakinin oğlu olduğuna inanamadı. Jeffrey sessiz ve üzgünce "O kadar kötü mü?" dedi. Liu az kalsın kusacaktı ama gülümsedi ve "Hayır tabikide o kadar kötü değil." Liu ilk defa yalan söylemişti bu çok kötüydü! Jeffrey aynanın önüne geçti ve yüzüne hafifçe dokundu. Yüzü, elleri, boynu kısacası her yeri çamaşır detarjanı yüzünden bembeyazdı. Dudakları kıpkırmızı olmuş ve parçalanmıştı. Jeffrey aynada kısa bir süre yüzünü inceledi ve sonra gülmeye kahkaha atmaya başladı. Hemşireler dahi herkes şaşırmıştı. Jeffrey "Bu kötü mü olmuş? Bu şahane! Tam beni yansıtıyor bu kadar iyi ve güzel olacağını asla tahmin bile edemezdim!" annesi korku dolu gözlerle bir doktor çağırdı. Annesi "Oğlumun sağlığı iyi mi? Yani aklı iyi mi?" doktor "A tabi ona çok fazla ağrı kesici verdik yani kendinde değil birkaç güne düzelmezse geri getirirsiniz." annesi "Tamam doktor bey. Jeffrey gel eve dönelim." Jeffrey hala gülüyordu. Jeffrey "Tamam annecik!" . Eve vardılar ama o son eve varışları oldu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Jeff the Killer
УжасыBu hikaye gerçektir ve burdaki karakterler hayal ürünü değildir. Olay Amerika'da geçmektedir...