𝒀𝒐𝒖 𝑨𝒓𝒆 𝑺𝒐 𝑪𝒖𝒕𝒆 ✎ 𝑿𝒊𝒖𝑪𝒉𝒆𝒏 ✓

♧

"Jongdae in artık aşağıya!"

Annemin bağırmasıyla yatağımdan çıktım. Minseok gittiğinden beri evde ruh gibi yaşıyordum. Odamdan dışarı bile çıkmak gelmiyordu içimden ama bazen mecburiyetten çıkıyordum.

Yataktan kalkınca dolaptan rastgele aldığım şeyleri giyip kendime baktım. Simsiyah. Siyah bir jean ve siyah bir kazak. Annem kış geldiği için diğerlerini kaldırıp kazakları koymuş olmalı diye düşündüm. O sırada annem bir kez daha bağırdı.

"Jongdae bir daha seslenmeyeceğim. Aşağı in ve kahvaltını yap."

Onu daha fazla sinirlendirmemek için indim ama canım hiçbir şey yemek istemiyordu.

Sofraya oturduğumda herkes yemeğe başladı. Bense sadece önümdekilere bakıyordum. Bu abimin dikkatini çekmiş olacak ki yemeği bırakıp bana bir soru yöneltti.

"Jongdae neden bir şeyler yemiyorsun?"

"Canım istemiyor hyung."

Kafasını sallayarak dikkatini tekrar yemeğe verdi. Bu sefer de annemin bakışlarını üzerimde hissettim. Kafamı ona doğru çevirip yüzüne baktım. Gözlerindeki endişeyi görebiliyordum. Biraz daha baktıktan sonra konuşmaya başladı.

"Doktora gidelim oğlum."

"Anne hasta falan değilim. Sadece canım yemek istemiyor."

"Olsun oğlum gidelim. Benim içim rahat etmez yoksa."

"Peki anne, gideriz."

Ben kabul edince annem hafifçe gülümsedi. Ben de ona gülümsedim, sonra da sofradan kalktım. Yemediğim sürece orada oturmamın bir anlamı yoktu. Bu yüzden odama çıktım. Elime bir kitap alıp yatağa oturdum ve okumaya başladım. Annem işlerini bitirene kadar kendimi oyalamanın en iyi yolu buydu.

Yaklaşık yarım saat sonra annem odamın kapısını açtı.

"Çıkalım mı oğlum?"

Kafamı tamam der gibi hareket ettirip yataktan kalktım. Kitabı yerine koyup dolabımdan montumu çıkarıp üstüme giydim. Sonra da annemle evden çıktık.
     
      
        
      

Yine ben ve mini fic. Umarım güzel olur ve beğenirsiniz.